Daily Archives: August 1, 2020

NUK E BLEVA GAZETËN / Nga: Mark Simoni

Posted on by

0

NUK E BLEVA GAZETËN

Blerja e gazetës MAPO, (dhe konkretisht Mapo e së shtunës, me Suplementin e saj Letrar prej 12 faqesh), përpara se të jetë gjest respekti për botuesin, para se të jetë sajdi e vogël për ekonominë e gazetës, pikësëpari është respekt për gjithë autorët që kanë shkruar, që kanë sjellë në gazetë frymëzimet dhe punët e tyre intelektuale, është mundësi për të kthyer në biseda letrare pikërisht materialet që botohen herë pas here, është mundësi për të njohur vlerat e secilit prej nesh. Ndaj mos ta bleshë gazetën nuk është më shumë se një qendrim megaloman dhe i vogël njëkohësisht për kolegët, miqtë krijues, krijimtarinë e tyre.
-Miku im, -më tha dikush në telefon, nuk e bleva gazetën, se nuk ishin në të, të botuara, poezitë e mia.
-Sot ti le pa lexuar krijimet e miqve dhe kolegëve. Po kur të botohen poezitë e tua, a dëshiron që të blihet gazeta atë ditë, që të të lexojnë ty, të bëjnë atë që ti se bëre për të tjerët? (Biseda qe patetike dhe retorikë e gjallë, por s’kisha çfarë t’i thoja më drejtpërdrejt, ati njeriu të vogël, që ndoshta beson se letërsia e madhe sillet rreth emrit dhe letërsisë së tij).
Biseda u mbyll, dhe ai mbeti përtej telefonit. Nuk e di se çfarë bën të shtunave!?

Sot kam përfshirë në botim (sipas rendit të faqeve dhe rubrikave), këto materiale dhe autorë, të mrekullueshëm secili në formën e vet.
*INTERVISTË: “Mitit, si formë e shprehjes së botës poetike të njeriut primordial”
(Bashkëbisedim me Studiuesen dhe Pedagogen Rovena Vata), Bashkëbisedoi Mark Simoni
*ESE-Melankolia kozmike (Rreth poezisë “Dashunin e bajnë t’hyjt mungimet” të poetit Albert Vataj), nga Laureta Petoshati
*PROZË SHQIPE: Fatbardha Sulaj (skicë), “KARIKATURA”
*PROZË SHQIPE: FASLLI HALITI, “THATËSIRA”, tregim.
*POEZIA SHQIPE: “Poetët dhe të marrët e qytetit tim enden fillikat”, Cikel me poezi nga Meri Lalaj
*POEZIA E HUAJ: “Natën erdha te ty, me kaq vrull dhe me dyshim”, Cikel poetik nga autorë të mëdhenj, Perkthyer nga Arjan Kallço
*LETERSI E HUAJ: ”TRI HISTORI TË VENETO-S”, nga Dino Buzati, Perkthyer nga Eris Rusi
*IN MEMORY: “Rikthim te poeti dhe miku i paharruar Gjok Beci”, Esse nga Ndue Gjika
*ESE:Nga Gladiola Jorbus, Njih vetveten – Një nga maksimat më të rëndësishme të Orakullit të Delfit
*ESE:Vladimir Muça, “PAPAGAJTË E NEMBROTIT” – PROFILI KRIJUES
I MOIKOM ZEQOS, Ese, (Mbi librin “Papagajt e Nembrotit” të Moikom Zeqos)
*POEZI Arjana Fetahu Gaba
*POEZI Pjetër N. Pepkolaj
*POEZI Rudina Muharremi – Beja
*POEZI Miranda Lushaj
Urime dhe suksese autorëve, dhe fundjavë të bukur e lexim të këndshëm gjithë lexuesve dhe miqve tanë.

 

Nga: Mark Simoni

Marcela Villar M (Chile- USA)

Posted on by

0

Marcela Villar M (Chile- USA)

 
Marcela Villar M. was born in Chile but has lived most of her life in the United States. She writes in both English and Castilian.
Villar began writing at a very early age and in her youth published her poetry in underground antifascist manifestations against the Pinochet regime during the late 1970’s and the 1980’s. Later, she published her work in university journals, art councils, and other sources in the United States. She has published several books and anthologies of poetry of her own, in addition to collaborative projects with other writers and poets including prologues, forewords and introductions.
 
 
What Do You Want Me To Say?
 
I saw a man sitting in that park―he seemed old, like the bench and its boards. Like that street and its people. A foul odor infected the streets, and I felt my clothes fill up with it saturating more than just my senses, but inside my body. And it wouldn’t come out.
But my mother insisted on her usual rite of visits to the homeopath and the emporiums.
The streets and its cobblestones were hard, my feet hurt even through the soles of my fine shoes. They hurt like they wanted to remind you that when you passed by you were left with the pain of those who have passed by before. And you kept walking with sore feet carrying the fetid smell on your clothes, on your skin, leaving those streets and traveling home like you had been in another world that no longer exists.
But it does exist. It lives in you.
 
 
 
There Is Always A Tree
 
You walk through a forest and, like a tree,
your feet press, there, always firm.
It feels, as they move forward, that they take root and expand
underground shaking hands,
chatting. Looking at neighboring branches.
 
See, I write not because the branches of a curious tree inspire me.
Given that whether I exist, or not,
the tree will remain there, severe, and resistant,
sometimes quiet,
pretending that the wind and the rain do not affect it.
 
Poetry is born from the core of its seeds,
it’s that simple. It grows colossal from within,
as if the Universe were projected billions of times
every time a verse begets itself, like a god.
Like thousands of gods in a council of words and silence.
 
It is not me, or you, writing and correcting whatever we want:
it is Creation speaking through the roots of its words.
 
 
 
Garden
 
It’s difficult to explain what a mirror reflects.
On the one hand, it’s half of oneself,
and on the other, an enemy.
 
But it doesn’t look the same,
it looks different, uneven,
almost inexplicable.