Poezi nga Petraq Risto   I mëshiruari I mëshiruari ecën me hapa të vegjël nga që shkel triumfin e të tjerëve i mëshiruari ndjen zemrën t’i rrah festive si kisha të dielave. Zvogëlohen hapat dhe zmadhohet pamja, ajri ngjeshet nga … Continue reading →

Poezi nga Vaid Hyzoti     HISTORI PËR NJË GRUA   Ajo edhe qeshjen, Edhe fjalën e kish të mençur. Vetëm në dashuri Ishte e çmendur! Më ftonte kur e dinte që burri s’mund të vinte në shtëpi… Dhe asnjë … Continue reading →

Poezi nga Anila Mihali   VETËVRASJE FEMËRORE (Bashkëqytetares sime) Besove në fjalën se e bukur s’ je Dhe zemrën ligështove der në errësim . Krahët e harlisur mes stuhisë i le Harrove se ishe pemë në sythim Besove në fjalën … Continue reading →

Poezi nga Lumo Kolleshi   OKAVANGO Oh,pasthirrmat ka zgjuar zemra këtë mesnatë, Klithmat më marrin frymën. Arratisen mendimet duke hedhur në gjuhët e flakëve çdo maskë, Viruset po gllabërojnë natyrën. Arka e Noes në një qosh të ëndrrës ka ngecur … Continue reading →

Poezi nga Erenestina Gjergji Halili   Kulla e Martinit, pa kénë! Ȃsht dekë Martini i Kol’s, n’tokë t’epërme njatjé përtej… Gjâmë e zâ qitne t’vet’t, n’Plan e Pult e dikah mâ k’ndej, páj, njat burrë, s’kan’ mujtë m’e pâ, njerz’t … Continue reading →

淑文   《家住卢卡思河畔》 文/ 淑文（新西兰） 和你共处，分秒相依 没有一种动态的美，比得上 你随月圆缺的起落 沿岸挤满红树 堤上的芦苇探头张望 从春到冬，葱茏 在两脉山坡上肆意 被秋温化的种子，萌出 遮阳避雨，密实的伞 呵护你踩水踏歌 从一而终的步伐 我要和云朵一起守候 立于永不停歇的风中 愿你，每一次 后退和来临 都会激荡 我心深处的汹涌

Poezi nga Adriatike Xh. Lamaj   Vendet ku pi vetëm Të kam thënë i dashur, Që kam ca vende të vogla, të qeta, Ku pi pa u dehur vetëm, Në ditë, ku reflektimi bëhet farë. Të kam thënë i dashur, … Continue reading →

Poezi nga Flutura Açka   N’Logun e Birit po pushon mendja, dhe kujtimet dhe drita ka ngjyrë dite dhe nata flen nën yje. Këtu edhe mali flet si njeri, dhe pemët dinë me t’përqafu. Këtu ka andrra kaq t’bukura, sa … Continue reading →

Poezi nga Agron Shele   Thoti Thoti, si perëdi e të parës fjalë tha: shpirti ngriu mbi buzë dallgësh dhe rrokje mbi gjithë detin mendjes së turbulluar në një trup anije, që avitet shpëtimit të fateve galerave të botës, si … Continue reading →

Poems by Mónika Tóth     Love   my heart speaks softly your lips honey sweet my bleed pulsate this is love       My lips is dry   When I open my eyes The morning old and ugly. … Continue reading →

Poezi nga Esmeralda Husaj   *** U bë një përjetësi, që nuk pyes më, cilat janë legjendat e parrëfyera.   *** Çfarë nuk mban portreti i saj! E para, zjarr në sy. E dyta, s’ ka të dytë e as … Continue reading →

Cikël poetik për fëmijë nga Nehat JAHIU   NE FËMIJËVE Ne fëmijëve na duhen lodra, nuk na duhet varësi nga droga; Nuk na duhet dhuna e lot, na duhet shëndeti, fëmijëria e plot. Ne fëmijëve na duhet lumturi, nuk na … Continue reading →