Poezi nga Sokol Otobashi     VEÇ NJË FJALË   Mos e ndrydh nën vete fjalën e mirë ke kohë të heshtësh në përjetësi në netët e ftohta e qiell të nxirë një fjalë të ndez e kthehet qiri. … Continue reading →

Poezi nga Drita Lushi     PUTHJE…   Sonte mos më fol fjalë dashurie. As puhizë përshpërimash rrëzë veshit, mos më thuaj. Sonte shuaji të gjitha dritat, por jo ato të zemrës. Le të llamburijë mbi ne dashuria – kështu … Continue reading →

  Poesie di Arianna Boselli     Tracce invisibili   Senza me stessa, il mio passato. Senza Rancore. Morire dentro… No! Sono morta troppe volte. Non provo più dolore. Sono spettro invisibile per vie sconosciute, sono immagine senza volto. Solo … Continue reading →

Poezi nga Luan Maloku     U SHKRIMË SI BORA   Krejt befasi ishte kjo natë E akullta natë dimri Ku papritmas erdhe ti E më ngrohe shpirtin Me praninë tënde Bota ime gjallërohet Dhe ndjenjat më përtërihen Kohën nuk … Continue reading →

Poezi nga Bilall Maliqi     GJURMËVE TUAJA   Fshehtësisë së fundit ia mbylle portën Nuk la asnjë fije shprese për të gjetur Gjurmët i fshive si me dorë U bëre e humbur edhe brenda kujtimeve Shpresa u përkund në … Continue reading →

Poezi nga Rami Kamberi     PËR PYETJEN, QË NUK MË TAKONTE MUA…   Pyeta e pyeta, gjithandej botës, kush ka guxim, të më thotë Si duket loti, mes syve Kur djalli dhe xhindet, jetën e vdekjen, e pikturojnë mbi … Continue reading →

Poezi nga Vjollca Koni     Ndjenjë   Në çfar honi kam rënë kaq thellë, Pranvera s’ ka ngjyra, por Gri, Nuk e ndjej puhizën mëngjesore, Loti mbi qerpik si vesë më rri. Pse Bota duket, si një Perandori, Ku … Continue reading →