Bie shi në Montparnasse (Charles Baudelaire) Sot ra shi në qytetin tim edhe dje ishte e njëjta simfoni me thërmija bulëzash mbetur gjurmë e hidhur tek ajo kohë, që përthyente muzën e sëmurë mbi lulet e së keqes rrënjëzuar kaq … Continue reading →

Poezi nga Stavro Nikolla Risto   Lufta e Re ! Stolisur kryet me dafinë Ullinj të pjekur mbushur gjinjtë Shkon kodrinës nën blerim  Këndon këng për vegjëlinë! Nëpër yllin e mëngjesit Sheh ndriçim’n e perëndimit, I grris lulet e lavdisë … Continue reading →

Poezi nga Lili Bimi     ËSHTË MBRËMJE!   Lexoj në sytë tu çaste gëzimi, të mallëngjimit, të dhembjes, të humbjes e të çmendurisë… Lexoj dhe humbem në faqet e një libri, që përkëdhelin mendimet e mia dhe i dërgojnë … Continue reading →

Poezi nga Beqir Binishi   Krejt bota më je nëse thua se nuk shohin sytë e mi e veshët e mi nuk dëgjojnë  dhe shqisa …gjërat si dallon mos thuaj se jam statujë që vetëm frymoj sytë e tu frymën … Continue reading →

Poezi nga Sonja Haxhia     dhe kur …?!   …dhe kur një ditë të vdes shpirtin në qiell do e lë peng për pulëbardhat të më ndiejnë regëtijnë e kthejnë në krah të tyre. …dhe kur ato të vdesin, … Continue reading →

Poezi nga Petrit Rukaj   NJË LETËR SPITALI Oiii, sa e trishtueshme, tani, puna ime, Tek të shkruaj një letër të hidhur nga spitali, ca vargje që zemra ia hedh mendjes së lodhur, si tagjinë për mëshirë, para shembjes, një … Continue reading →