
Poesie di Annamaria Pecoraro FIORE DI LOTO Veglio su te esile fiore di loto. Progetto di sole e ardore d’appassionato amore. Ardente e presente fremente e resistente alle tempeste di un tempo bislacco e impotente. Odo il … Continue reading
Poesie di Annamaria Pecoraro FIORE DI LOTO Veglio su te esile fiore di loto. Progetto di sole e ardore d’appassionato amore. Ardente e presente fremente e resistente alle tempeste di un tempo bislacco e impotente. Odo il … Continue reading
Abai Qunanbaiuli ( Kazakhstan ) Abay (Ibrahim) Qunanbayuli (Kazakh: Абай (Ибраһим) Құнанбайұлы (info)) (August 10, 1845 – July 6, 1904) was a great Kazakh poet, composer and philosopher. He was also a cultural reformer toward European and Russian cultures on … Continue reading
Poezi nga Rami Kamberi ASAJ QË I DHASHË, DASHNI… Asaj, që i dhash: dashni Që në takimin e parë, kur buzët u prekën, me Luleborën Te guri, që ndanë Shipni Përtej syve të Sharrit, ku ajo i harroj, fustanellën … Continue reading
Poem by Sehma Helaa Rebirth I miss that hiss in my heart saying life is a bliss. I miss that ringing tone in my core, saying suffering is no more. I miss that pure wide smie, Easing … Continue reading
Poem by Smruti Ranjan Mohanty LOVER My love! you have never betrayed me never you can how can you betray someone you love how can you part with someone deep inside, a part of your body and soul my love! … Continue reading
Sacred Sustenance I taste you I inhale you I consume you You are communion Transubstantiation on my tongue The bread of life melting into me Devouring you Resistance is futile I am a divine act of procreative … Continue reading
Poezi nga Xhemal Gora SI TË GJEN…S’ E DI… Ditën me ty s’mund të jem gjithmonë Por të ndjej më në shpirt ta madhin diell Botës në çdo çast të jetës sonë Tinguj dashurie çdo çast më përcjell Kur … Continue reading
Poesie di Paola Lotti Cuore Cambierei le mie membra in trasparente cristallo fragile traslucido frutto della terra. Un cuore al centro rosso di sangue vivo pulsante e fremente vedresti. Fragile anch’esso al dolore che la vita regala … Continue reading
PRINCIPI I PARË I SHKRUAR NË BOTË
(Shkrimi i nëntë që e lexova nga Agron Iliriani)
Nga: Brahim AVDYLI
Kur fillon diçka të veçantë njeriu i mirë e fillon në bazë të asaj të cilën e ka si bazë themelore. Modeli i parë është modeli i Krijuesit dhe këtë natyrisht e mbajmë si shëmbëlltyrë kryesore. Ai që e ka krijuar UNIVERSIN është Zoti i Madh, është krijuesi i vërtetë i çdo gjëje. Kështu thuhet përgjithësisht…
Këtë mendim e mbanë njeriu i vogël i kësaj bote të përkohshme dhe fetë e marrin Zotin e Madh në mënyra të ndryshme, duke e shpjeguar ndryshe nga njëra tjetra. Sa mundet të shpjegojë feja, aq e thonë edhe njerëzit. Natyrisht, mbetet pjesa tjetër enigmë ose e pathënë. Ne po e marrim principin e parë të shkruar në botë dhe po e analizojmë:
-Fetë, kur i drejtohen Zotit të Madh, si p.sh. feja islame, që i drejtohet me një fjalë të përngjitur pellazge apo pjellë bardhë, pra iliro-pellazge “Al`lah”, i thonë “i Gjithëdijshmi, i Gjithëfuqishmi, i Gjithëmëshirshmi”. Zoti i Madh i DI të gjitha, është më i fuqishmi dhe më i mëshirshmi.
Ajo që bënë KRIJUESI është FALJA. Së paku, tri herë. Kështu vepronte IMAM ALIU. Thuhet se tri herë e ulte kokën para sulmeve të armikut dhe kundërshtarëve të tij nëpër luftëra, pastaj e nxirrte shpatën nga këllefi dhe ia shkurtonte kokën kundërshtarit të tij.
Ky është principi i parë i shkuar në botë, e pse të mos e themi se ai është principi i parë i shqiptarit, i albanit. Shqiptari e pret armikun më të madh kur i vjen në shtëpi si “mik”. Fjalën e ligë e të keqe e zë në grykë. Nuk e lë të dalë përjashta, për gojë, që të flasë, por e dërgon në “bark”, pra “e ha”, sepse është “i gjithëmëshirshëm”, në princip të Krijuesit të vet.
Këtë princip e ka shpjeguar shumë mirë një mik i im i sinqertë, me fjalët e tij FALË (falmë, falu), e cila është një fjalë e parë nga lashtësia, për shkak të lëvizjeve të albanëve në drejtim të Italisë, të Lecios (Lezios), afër Romës, pas shkatërrimit të Trojës. Ata janë ALBANËT e parë, të cilët, janë detyruar të lëshojnë vendlindjen e tyre, duke iu drejtuar KRIJUESIT, Zotit të Madh, që T`I FALË; kanë depërtuar deri në Lecios, ku është krijuar më vonë ALBA LONGA, në Lavinio, pranë Romës dhe janë të gjuhës sonë.
Kjo LUTJE është aq e mirë dhe kaq njerëzore; është HYJNORE, YLLORE, si konfirmim i mirënjohjes që të ka sjellë në këtë botë KRIJUESI nga YJET, që e kishim brez pas brezi fjalën e tyre diellore, e cila është shqip; e kishim shqiponjën si simbol i Zotit të Madh-Krijuesit; si PËRKULJE ndaj tij; si një faleminderim i posaçëm, edhe pse albanëve iu kishin vardisur të ligat në qafë, si asnjë populli tjetër. Normalisht, albanët dhe i tërë njerëzimi i faleshin Krijuesit me ndjeshmërinë e tyre të ADHURIMIT, si adhurim të Yllit, Diellit-Zot, farëzues i jetës sonë, i gjallërisë së të gjitha gjërave në botë.
Mikut tim më të sinqertë, këtu, nuk po ia përmend emrin, sepse personeli i këtyre maskarenjëve të burgut tim edhe atij do t`i lëshohen të kokë apo do t`a merrnin në burgun e mesdheshën e do të dënohej. Fjalën “FAL” e kishte lidhë me fjalën tjetër shqipe “PËR/UL” apo “PËR/YLLI”, që do të thotë FALJA në raport me YLLIN, DIELLIN, KRIJUESIN. FALJA tregon ulje, përkulje të kokës, përulje të gjunjëve dhe të tërë trupit, për NDERIM TË HYJNIVE.
Ky është principi i parë i Zotit të Madh, i cili qëndron më lartë se njeriu dhe i përcjell ata që janë njerëz e gabojnë pa dije. Ata që gabojnë me dije, i pret dënimi i Zotit të Madh, i cili, edhe në jetën e përkohshme, si dënim ua dërgon dike, bëhen si shkas këto rrjedha, p.sh. shkatërrimi i Trojës.
Ne po flasim për gabimet e papritura, të paditura, të rastësishme, të cilat i përcjell Zoti i Madh dhe i falë, i falë e i falë. Në formë të parë, tre fish i falë. Pastaj, vjen dënimi, pa dyshim. Urrejtja e dëshprimi janë në kulm të njeriut të dëshpruar e të dalë jashtë kontrollit. Por e kanë PENDESËN në balancën e shpirtit të tyre, pa e shndërruar urrejtjen e vluar për hakmarrje, si gjasë e dëshprimit të ngritur nga sulmet e jashtme dhe të pa arësye, sepse, në radhë të parë nxitet hakmarrja, si formë e zemërimit apo e mbrojtjes së qenies së tij, të familjes e të farefisit apo të fisit. Të mbroshë familjen, farefisin e fisin, apo tërë kombin, është mëse e logjikshme. Por, logjika njerëzore nuk e jep të drejtën e hakmarrjes. Njeriu e ka më afër zemrimit njerëzor PENDESËN.
Pendimi është si rezultat i pashmangshëm i gabimeve. Kërkohet FALJA si rezultat i zemërimit, nëse ai vjen papritur. Pendimi është për diçka që ka ardhur rastësisht, pa dije, pa qëllim; për diçka që është për t`u falur.
Ai bëhet si pendim edhe kundër keqbërësve të qëllimtë, që duhet t`i dënojë Zoti i Madh, sepse ndryshe nuk u shpëtohet atyre ose shkatërrimi e lëshimi i atij vendi të dashur, pra vendlindjes e Atdheut, është i pakundërshtuar.
Të detyrohesh të lëshosh atdheun, vendlindjen tuaj, është dëm i madh e i pafalshëm dhe vie si rezultat i luftës e krimit. Krimi është si ndaj një njeriu, si ndaj gjinisë tjetër, si ndaj një grupi apo farefisi, ndaj gjenerates apo ndaj një kombi. Krimet kolektive janë më të dënuarat, si gjenocidet, që të zhdukin një komb të veçantë. Ato janë krime të mëdha, me të cilat jemi provuar disa herë, por nuk do të merremi më tepër me to, nëpër këto shënime të burgut.
Po merremi me gabimet e njeriut, ato gabime që do t`i falë Krijuesi. Njeriut mund t`i vie keq për gabimet e tij. Kur mund t`i vlerësojë këto gabime, lutet e lutet që t`ia falë Zoti i Madh e Krijuesi i Gjithësisë. Zotohet se kurr më në jetën e tij nuk do t`i bëjë këso gabimesh. Kjo është lutja e pendesës, lutje për falje, kufiri i sjelljeve të njeriut. Ai i lutet Hyjniut, Krijuesit të kësaj bote, në shenjë respekti të madh për TE.
Krijuesi na ka krijuar në këtë botë, në mes të keqes dhe të mirës, në këtë jetë të përkohshme. Të dy forcat e pazakonshme përlahen. Njëra përpiqet të na grabitë nga duart e Qiellit, Yjeve, Hyjniut tonë e Zotit të Madh, për të na futë në brendinë e tokës, e cila digjet përherë, me zjarr e vullkane. Tjetra përqiqet për të na rimarrë në duar të vetat, me durim të pashëmbullt, të na pranojë në jetën e përjetshme, në Qiell, në hapësirën e pafund të yjeve…
Nuk duhet askend të përbuzim, as edhe më të riun, anipse është i vogël, nëse duket i parëndësishëm. Më i vogli, më i riu, më i varfëri, më i gjymti ka aq fuqi e mjeshtri që të na rrëzojë, të na vrasë, të na e marrë jetën, por mund të japë ndonjë këshillë të papritur, të cilën nuk do t`a kishim menduar. Çdo njeri, thuhet në popullin tonë, e ka yllin e vet, madje në ballë, që i prinë. Ky është syri i tretë, sirri i mendjes, hieja e tij.
Po e bashkoj edhe kuptimin e një fjale tjetër, e cila thuhet nëpër oda: ai që shikon lartë e nuk i ulë sytë, ai nuk e vranë asnjëherë shenjën; ndërsa kush shikon për rrafsh, e vret shenjën. Kush shikon lartë, nga mendjelartësia, e humb plumbin. Dhe, kjo është e saktë. Çdo gjë është në dorën tënde dhe ti je njeri. Të ka dhënë Zoti i Madh këtë mundësi. Të dishë kush je; çka ke në duart tuaja; për çka ke ardhur në këtë botë, etj. Sa hap e mbyll sytë, do të zhduket si fluskë detergjenti një bjeshkë e madhe para teje.
Kur zhduket papritur kjo bjeshkë e ardhur me qëllim të keq para teje, ti e dëshmon se je i vetëdijshëm për gjërat jetësore.
Kjo fjalë është e shkruar dikund, por nuk e dimë ku është e shkruar. Në të vërtetë, ajo është e anashkaluar apo e lëmë në harresë, si gjë e panjohur, mileniume më parë. Askush nuk e di si do të shkruhej ajo fjalë.
“Falja” është e shkruar me alfabet të albanëve të parë, të Trojës, në formën “VALJA” apo “VALA”. “F”-ja e ka formën e parë të shkrimit me “V”.
Thonë se “nuk kanë ditur të shkruajnë albanët”. Po ua kujtoj edhe njëherë: e kishin alfabetin e parë në shenjë të diellit dhe quhej alfabeti diellor. Kjo gjë është mëse e vërtetë. Më thuani: ku jetoni ju?! Nëpër gënjeshtra, nëpër të rrahura, nëpër zhdukje?! Dilema është këtu:
-Do t`a vrajmë shenjën apo do të shpërfillemi…
Poezi nga Mimoza Çekiçi Rista MOS… Mos m’i prek gjymtyrët që lëndove, fiki zjarret që ndeze në gjirin tim mes flakëve shpirti do të shërohet, në çdo do përbuzje, çdo pendim. Kot ankohem, askush s’më dëgjon, … Continue reading
Poems by Dr. L. Sr. Prasad A CHASTITY BELT AND ITS TIGHTNESS FELT! Is it the duel between God and Satan to gain mastery over the body? If not why this nine gated city that craves more for pleasures … Continue reading
Poem by Hana Shishiny Ò beloved one Between a wave and another Between the rain and its fragrance You planted me a poem a quivering flower Exposed,to birds..bees..and a romance.. Dwelling in your magical home..poetry Doorless..no ceiling no walls Rainbow … Continue reading
Același vis… , versuri IRINA LUCIA MIHALCA, citeste Ben Todica
Poezi nga Iliaz BOBAJ NUK DI SI LASHË NJË SHTEG TË ÇELË Nuk di si lashë një shteg të çelë, një shteg të shpirtit, s’di se si dhe ndodhi siç ndodh në legjendë, nga ai shteg më … Continue reading
Poemas de Marcela Villar M A veces me gusta septiembre A veces, cuando los días cambian, y el otoño se acerca calmadito entre nubes y brisa, me gusta septiembre. Cuando recuerdo que en el sur del mundo es primavera … Continue reading
Poezi nga Petrit Ruka VALLJA LABE E rëndë, e shtruar, e stërlashtë, vallja labe, vallja pirrike, pa dridhje beli si çengitë largqoftë pastaj… vegla muzike. Hapa me radhë, krisma kockash, vetëm përpara,… deri në fund, nuk lëviz muri, po … Continue reading
Trendi i librit “Sytë e botës tradhëtare” të Katiola Karolit Albert Z. ZHOLI (Shkrimtar-publicist) Poezia duket sikur sot është bërë një lehtësim shpirtëror për njeriun. Në çaste gëzimi, hidhërimi, në çaste të kapërcimi të një situate të vështirë apo … Continue reading
Poezi nga Evisa Hadëri Mele Monologu i gurit Unë ,lënda e bardhë, bri lumit të vrullshëm që rrjedh me tërbim, s’notova me gjethet të shihja ç’ish deti, po ngela guriçkë e latuar në breg, që gëzohet prej shendit të … Continue reading
Poezi nga Sinan Vaka Se… Do ta gjeje një qoshk dielli në brinjë edhe mes borës e ngricës farmak, T’i çlodh kockat e pleqërisë, s’ e njeh dorëzimin kau plak. FLAMUJTË Nën një … Continue reading
Nutan Sarawagi WE SPEAK FOR UNSPEAKABLES (A collaborative poem jointly composed by Nutan Sarawagi and K.Radhakrishnan) This poem is about the rights of animals which are kept in captivity by humans to serve their greed. RADHAKRISHNAN Once up on … Continue reading
Poemas de Roger Casantana AGONÍA DE UN ANHELO ? Somos en el mundo espectros vacilantes? Quienes inyectan terror en nuestra sangre? Cual marionetas caminamos a merced de asaltos y actos criminales. El crimen globalizado, todos propensos a peor barbarie. … Continue reading
Poezi nga Rita Hasi *** Ajo është dashuri? Ajo nuk është dashuri? Nuk është më ajo që të zinte frymën duke vrapuar për të arritur linjën e degjuar zërin që të ngjante me gurgullimat? Nuk është më ajo që … Continue reading
Poemas de Lizette Ramírez Ferrer Musa y jilguero En el reino de las angustias que emprendieron vuelo, consolando margaritas mustias en la Tierra del Jilguero, la princesa niña busca a sus tristezas, consuelo, se le ha perdido la musa ¡música … Continue reading
Libri me poezi “Në gjirin e Nënës” i poetes Sabina Elmazaj një libër patriotik me vlera Nga: Albert Z. ZHOLI (shkrimtar-publicist) Libri i ri me poezi i poetes së re Sabina Elmazaj “Në gjirin e Nënës”, është një nismë … Continue reading
José Revello DON GENARO EN SUS PROPIAS SOLEDADES “… El romanticismo (el ser romántico) cultivar las sensaciones románticas, es un sentimiento-idealización del alma, sino original de la especie. Es por donde se mira y regala su pureza intima. No es … Continue reading
Poezi nga Myrteza Kasi Poemë e bleruar (fragment) E bardh ‘ e blerta Bogovë ! Çfar qilimi paske shtruar ?! Velloja si lulemollë! Si nuse je zbukuruar! I etur erdha tek ti, Të pi nga gurra e ftohtë , … Continue reading
Ein Gedicht in deutsch von Elvira Kujovic SCHÖNE BLÜTE Grün und dünn nebeneinander und durcheinander ruhig seid ihr grünen Stängel, schöne Träger, stolze Träger, stolzen Blüten. Wenn ich eine Blüte wäre in der Farbe Violett, dann gehörte mir die Welt. … Continue reading
Poems by Tulsi Shrestha
THE MOMENT I ARRIVED
Your long hair weaved
on honour of me.
Your eyes glittered
as they captivated
my image from distance. .
You rushed towards me
to embrace me.
I am waiting for this moment ,
impatiently to arrive .
I hugged you in my grip
Joy of tears floated
from your eyes.
A long passionate kiss
of our mutual lips
helped me to watch
deep ocean of your eyes.
I get drown there
for a while.
I drank all the pain
that you alone , had suffered
during my exile.
No doubt, you are for me
the most beautiful woman
of the world and universe.
I love you to extent of madness.
I burst out with
your compassion and beauty
that dissolved inside my heart.
Indeed, you are part of
my own reflection.
Now,I will never stay
away from you.
You turned out to be
essence of my own life.
BLEEDING HEART
My wounded heart, still beats for your love
Tears from my eyes , still flow for your view
These are my griefs , not just simple dews
Have you ever noticed, pain of aching heart ?
I’m still alive with wounded, bleeding heart.
I’m blind to see the mask above your face
You enforced me to lie above grave street.
How can I trust the land beneath my feets .
You inflicted on me as a hunter of death
I’m a wounded bird with broken wings
My own beloved, waiting me to die .
To tear my red flesh ,for her own joy
My heart beats, its last beat for your love.
TEARS BATHE YOUR WOUNDED HEART
You cannot bathe your bleeding heart
Without shedding tears from your eyes.
When circumstances and faith hurt
It is wise to release tears from your eyes.
Have a long rest in desolate park
Learn how to console yourself
Veiled melancholy will run away with dark
Your aching heart gets healed itself.
Tears detoxify evil spirits inside you
It is art to avoid discomfort within you
When someone suffers from his beloved
Let him cry to explode his own view.
Tear stabilises the rhythm of heart
It heals your griefs with passionate care.
Each drop of your emotional tears
Transforms into such a precious pearl.
Poezi nga Sonja Haxhia Grua! Nëpër sytë e frikësuar, shikoj ankthin tim si avitet fshehurazi, tek grryen muret e shpirtit ngadalë tek fajëson vetveten pareshtur dhe luan tinëzisht me egon si e marrë. Unë do të … Continue reading