Mbi repertorin e Teatrit dhe dramën “Prangat” të Halil Lazes Nga: Samir Perihana Parafjalë E dua Teatrin !Jam rritur me të. Mbaj mëndpothuajse të gjitha dramat, komeditë dhe tragjeditë të realizuara nga ajo skenë, të paktën qysh kur kam … Continue reading
Poezi nga Dije LOHAJ ZGJOHET HIRI I JETËS SIME Për ta mësuar udhën e bërjes së lirisë, Ftova deri në rizgjim tërë shekujt, Që palosur ishin në sirtarë mijëvjeçarësh, Doja aq shumë në këtë ballkon brengash ku jam, Jehonat … Continue reading
Poezi nga Agim Desku MALLKIM (Mjaft vrasjeeee në Shqpëri) Nuk më duhesh kurrë më gotë e hidhur që vret Mallkimin e sëcilit njeri e durova dje edhe sot Kurrë s῾kam mendue edhe Dielli mallkon. Mjaft na kanë mallkue kohërat … Continue reading
Poesie di Maria Cristina Sabella Messia ☆¸.✿.¸.•´ ¸.•´.-✿ ¯**´¯**´¯`˜”*°•.•.¸ღ¸☆ Chiedo scusa Signore il tuo passo lento armonioso, le tue mani tese il tuo sguardo sincero quegli occhi al cielo, quel profumo di ulivo quell’arido terreno che fecondato ora sia, … Continue reading
Poezi nga Sarë Gjergji NË NJË TË ENJTE PRILLI Gruri e mbushi kallirin, Evë. (Adami e shtron sofrën). Po mbuzet nata, Adam. (Mërlaqet, Eva). Gjarpri, kutullaç, n’ Eden. (Eva, gjuhë prushtë braktisjen grish harresën). Në dheun e Nodit, Adami … Continue reading
Poezi nga Arjola Zadrima S O L Dy hapa para , një heshtje mbrapa dorën mbi sisë, prekje te rrufeshme kyçi nën kyç, brishte. Perplitje frymësh , pause e shkurtë tendosje kamsh qafa lëviz. Rënkim vesh me … Continue reading
Poezi nga Nikollë Loka Në vendlindje Në vendlindje na kursyen erërat, shiu dhimbshëm na lagu, kishin ngjyra lulesh vetëtimat, pranverat na dukeshin si vajzat. Në vendlindje lulet ishin erëmira si frutet, deheshim me rrush nën pjergulla, kur kalonte rrugës … Continue reading
Poezi nga Donikë Rrethaj
THUE DI GJITHÇKA?!
E di ç’asht dhima…
njoh peshën e lotit,
e buzt qi dridhen tuj hasë njana-tjetrën,
n’puthjen e fundit.
Di dhimën e grushtave t’ramë nji muri,
e ndjesinë e gjakut qi freskon poret e lëkurs.
E di ç’asht humbja…
e rrqethjet e trupit kur hyj n’vorret e harrume,
e para nji guri t’ftohtë gjarpën..
prehi dorën,
n’shenjë puthje e mungesët.
E di ç’asht dashnija…
emja zemër rrahu kur brishtsija ishte aq e brishtë,
e njomsija e faqeve shkrunte drojen,
e kuqjen nga nji faj i pa faj.
E di ç’asht vaji…
kajherë kjahet mbrenda…
edhe pa lot,
asht ai vaj qi t’vret,
e ti?!
Don tanë botën lerg se kërkush at vaj s’ta ndin,
e don t’kjash: VETËM.
E di ç’asht buzqeshja…
pooo e di,
qeshi me sy, me trup…
n’mbramjet e errëta ,
e n’nadjet kur dielli ala ska zbardhë.
E di ç’asht tallja…
fallsiteti,
nuk e dhashë ,e pashë n’njerz,
e shoh çdo ditë njerz me maska,
qi thjesht zgërdhihen tuj t’dhanë,
pjesën e kalbun t’mollës.
E di ç’asht bota…
n’at temen e di…
e jeta…
Po thue di gjithçka?!
O ndoshta ….aja gjithçka…
asht nji kapitull i porsahapun?!
Se di..!
ZGJEDHJE
Unë zgjodha ikjen, ta kisha thënë,
mos, mos, mos kurrë mos më tradhto,
ti më lëndove më mijëra herë,
dhe më nuk munda të thashë : vazhdo…!
Mu lute , qave ,përgjërove…
më zure derën ,bërtite fort,
të pashë sytë ,frikën e burrit,
po brenda meje vdisja lotë.
Më nuk duroja ti i kishe vënë,
po krejt flakën dashurisë,
më mijëra herë të kisha thënë,
mos më hidh kurrë në krahë të tradhtisë.
Po ti vazhdove ,,thjesht më plagose,
pasi të kisha falur mijëra aq shumë,
më ngule thikën zemrën varrose,
hodhe gjithçka ,gjithçka në lumë.
E unë të prisja ,unë të doja…
me trup dhe zemër të isha falë,
po ti ndërroje mijëra krevatë,
dhe unë çdo ditë vdisja ngadalë.
Deri një ditë kur e kuptova…
se dashurija nuk është tradhti,
në dreq gjithçka dhe ti më të,
dhe imja zemër kjo dashuri.
Kur e kuptove se po më humb,
ndërrove pllakën , në gjunjë më re,
po dashurija që vrahet, theret…
një ditë mbaron ,nuk kthehet më.
Ti zgjodhe gratë ,krevatet e tyre…
dhe unë? Unë larg sigurisht,
se dashurija stë lëndon,
të puth ëmbël fizikisht.
U ndjeva lodhur, e vrarë..mohuar,
nga ti,,ty që gjithçka të kisha dhënë,
po dashurija di dhe të ikë,
në breshër,shi,në natë pa hënë.
Po preferoja po kët rrugë,
një rrugë të vetme , po pa ty vërdallë,
të garantoj do vijë një ditë,
do vdesësh brenda nga imi mall.
Do më kërkosh…kërkosh beso…
ndoshta do kthesh botën përmbys,
ti zgjodhe gratë,,asgjë më shumë,
dhe unë? ZGJODHA IKJEN…, sigurisht.
SHËËËËTTTTTT….!
Shëëëëtttttt……….mbyll gojën,
nuk due as fjalë,as trazim…
as rrena boshe ,palavra…
as ma t’voglin shikim.
Shëëëttttt…..mos fol për askënd,
gjithkush t’shohë vedin pasqyrë,
ti sheh tek tjerët nji bote bosh,
kur e jotja e vdekur e pangjyrë.
Shëëëtttttt…hesht t’tham..nji moment,
kajherë e din,, ma mirë asht thjesht të nig’josh,
ti?!
i jep tjerëve mësim?!
kur bota jote? botë bosh…
Ehhh…..hesht.
SHËËËËTTTTT…..shëët!
ZEMËR PA JETË
Nji zemër s’lidhet ,zemra don liri…
nji zemër duhet , mbahet ngrohtë,
nji zemër gruje respektohet,
si jepet thikë, as hidhet jasht në t’fohtë.
Nji zemër ka nevojë për ajër,
ka nevojë për t’madhen e t’pastrën dashni,
nji zemër gruje asht nji botë e gjanë,
botë qi jep pa kërkue asgja, veç mirësi.
Se ti? Se ti e keqtrajton, e vret………..
kahdalë çdo gja mbrenda saj mbet e shkretë,
aja ik kahdalë…kahdalë,
at zemër e ke humbë,asht thjesht nji zemër e pajetë.
Vegime iluzive pa kuptim Tregim nga (Hamdi) Erjon Muça Pika shiu të holla, aq sa duket sikur nuk të lagin: ndjen vetëm një pickim të ftohtë…. E ndieja pickimin përballë varrit të Dante Aligerit; jashtë turistët si pula të … Continue reading
Poezi nga Petro ÇERKEZI VETMI VJESHTORE NE NJE QYTET TE HUAJ I. Ti nuk erdhe Dhe befas erdhi vjeshta falltare leckamane Me vёshtrim tё hidhur, hirosh, Shkelte hajdutshe me papuçet e gjetheve E mё pёrgjonte me trishtimin tigёr. Ti … Continue reading
E PANJOHURA E CVAJGUT JAM UNË Nga: Eliverta Kanina “Kam dashur të të shkruaj” “Po përse nuk e ke bërë?” “Sepse desha të përsosem më parë, që të të meritoj…” Buzët u puthitën dhe përgjigjia mbeti brenda tyre, pa … Continue reading
STOP KILLING CHILDREN AND FAMILIES IN SYRIA! https://www.change.org/p/stop-killing-children-and-families-in-syria?recruiter=44853906&utm_source=share_petition&utm_medium=facebook&utm_campaign=share_page&utm_term=des-md-no_src-no_msg We cannot allow chemical weapons to be used against innocent people, children and families. We must never allow the interests of a few to sow pain indiscriminately, cause terror, hunger, misery and … Continue reading
Poezi nga Xheni Shehaj E njëjta lumturi! Ç’po ndodh me mua? E ndjej shpirtin të mbushur me lumturi. Lumturia nuk është gjë tjetër veçse emocion i një momenti, përjetim. Por unë e rikthej në kujtesë, Në pamundësi … Continue reading
Poems by Manthena Damodara Chary NURTURING NATURE Nature’s splendour causes us wonder Feeding the mind with ideas to ponder Nurturing nature keeps us with rapture Feasting all curious eyes in her.capture When we grow sowing seeds of affinity We obtain … Continue reading
Poezi nga Arbëri Demaçi *** Kur të shikoja, sytë e mi nga unë përvidheshin e të hyja në shpirt, tani kur i kërkoje vështirë ti dalloj, por sytë e mi do të ndjekin edhe atëherë kur … Continue reading
Poezi nga Lulash Brigja Etyd… Kujtimi jot mi fshin qerpikët. gjumin e natës kur e largoj kafe më bëhen buzët e tua…. duke më puthur kur të kujtoj.. Krahët e tua në përqafim….. më bëhen bluzë … Continue reading
Poezi nga Eltona Lakuriqi THËRRAS SHPIRTIN… Nuk di si e quajnë? E thellë është dhimbja, nuk di në ka një strehëz, ku të thërras shpirtin… Vështirë të më ndahet skutave të syve, hapi kërcënues i një … Continue reading
Poezi nga Festim Liti JETA PA RINI (Përjetim i trishtë i vëllait tim që provoi tmerrin e diktaturës) Rinia ime, mosha e bardhë, pa mëkate, E shndriteshme, si një pikë e vesës, Tani rri strukur, në një … Continue reading
Poezi nga Sonja Haxhia PAK MBETËN Si kështjellë rëre, ku dielli s’ depërton, ndjesitë përhumbin në të errtën hije. Dhe këmbët dhe shpirtrat s’ lëvizin. S’ janë shumë ato çfarë mbeten, veç pamjet virtuale Mendje-Sy, sy të … Continue reading
KLITHMAT E VAJZAVE Tregim nga Vullnet Mato Pas daljes në pension, profesor doktori Misto u ngujua në shtëpi dhe filloi të jetonte me lëmoshën e njohur që përfitonte armata e plakur në betejat e socializmit, pasi kishte arritur e … Continue reading
Poezi nga Raimonda Moisiu Kur këndonim serenatën… Si ikin vitet, si kjo ditë që ikën! Vallë ku është i dashuri im me kitarë? Që vinte te dritarja , me zë të lartë këndonte: “Dhe më puthje… dhe … Continue reading
ATUNIS GALAXY POETRY 