Daily Archives: August 20, 2019

Ëngjëlli prag-portës – Tatiana Terebinova / Shqipëroi: Vasil Çuklla

Posted on by

0

Poezi nga Tatiana Terebinova

 

Ëngjëlli prag-portës

Renden qiejt mes dëborës
Fytyr-rënduarat me plasa
Pranvera, dritaresh-hapur
Vjen, posikur, nga Parajsa.

Trupi ju përndrit çudisë
Yj-mëndafsheve mbuluar
Erërat, zvarisin qetë…
Rend drejt flakës bora, truar.

Si në dush, ulur pragderës
Ëngjëll’-dashur, i bekuar
Muaj mizash, flatërorësh
Ujku – lirë, i zemrës vluar.

Ndërsa ecën, pëllëmb-tokës
Skajesh zemre, Atërore
Shpirt-mbërthyeri, në kryq
Ju ndjen gjithë dëshirat, prore.

 

Shqipëroi: Vasil Çuklla

KONJUKTURAT UDHËHEQËSE JANË MAKINA MË E MADHE E KRIMINALITET DHE DUHET TË NDALET (Intervistë me shkrimtarin, studiuesin dhe publicistin shqiptar,Brahim Ibish AVDYLI) / Bisedoi: Isuf B. Bajrami

Posted on by

0

KONJUKTURAT UDHËHEQËSE JANË MAKINA MË E MADHE E KRIMINALITET DHE DUHET TË NDALET (Intervistë me shkrimtarin, studiuesin dhe publicistin shqiptar,Brahim Ibish AVDYLI) Shkrimtari Brahim (Ibish) AVDYLI është i lindur më 5.9.1960 në fshatin Morinë, Komuna e Gjakovës, Republika e Kosovës. … Continue reading →

Borna Kekić (Croatia)

Posted on by

0

Borna Kekić (Croatia)   Rođen sam u Zagrebu,završio sam srednju ekonomsku školu.Glazbom sam počeo još kao mali dječak u zboru Zagrebački mališani.Rep sam počeo u 7 osnovne škole i on je do danas ostao moja preokupacija, te sam prošao razne … Continue reading →

Билјана З.Билјановска (Скопје, Република Македонија)

Posted on by

0

Билјана З.Билјановска (Скопје, Република Македонија)   Билјана З.Билјановска, Скопје, Република Македонија Билјана Билјановска( Скопје 1948) је независна новинарка (аналитичар), писатељица, есејистичар, песникиња, професионални преводилац за француски, италијански и српски језик и обрнуто. Велики део школовања је завршила у Београду, а … Continue reading →

Ali Al-Hazmi (Saudi Arabia)

Posted on by

0

Ali Al-Hazmi (Saudi Arabia)
 
• Born in (Damad) – Saudi Arabia (1970).
• Obtained a degree in Arabic language and literature at Umm Al-Qura University – Faculty of Arabic Language – in 1992.
• He has published poems in local and international magazines and newspapers such as The Seventh Day (Paris), Creation (Cairo), Nazoa (Amman) and The New Text.
 
Participated in numerous recitals of poetry inside and outside of Saudi Arabia.
 
He has published the following books of poetry:
• (Gate of the Body) Almadina- Jeddah- 1993
• (Losing) Sharqiyat- Cairo 2000
• (The gazelle drinks his image) Arab Cultural Center-Beirut 2004
• (Reassuring on the Edge) Riad-Al Rayes – Beirut 2009
• (Now in past ) Arab Cultural Center-Beirut , 2018
• Audio CD poetry – Hail Literary Club, 2010
From the lust book of poetry “Take Me to My Body” we present you here the omonim poem:
 
 
Али ал-Хамзи
 
• Рођен у Дамаду – Саудијска Арабија
• Дипломирао арапски језик и књижевност на Универзитету Ум ал-Кура – Факултет арапског језика – 1992.
• Објављује песме у домаћим и страним часописима и новинама, као што су Седми дан (Париз), Стваралаштво (Каиро), Назоа (Аман) и Нови текст.
 
Објавио је следеће збирке поезије:
• Капија тела, Алмадина – Џеда 1993.
• Губљење, Шеријат – Каиро 2000.
• Газела пије своју слику, Арапски културни центар, Бејрут 2004.
• Уверавање на оштрици, Ријад ал-Рајес – Бејрут 2018.
• Сада у прошлости, Арапски културни центар – Бејрут 2018.
• Аудио поезија на ЦД-у – Књижевни клуб Хаил, 2010.
 
 
 
Али –Ал –Хазми – Саудиска Арабија
 
• Роден во Дамад – Саудиска Арабија;
• Дипломирал арапски јазик и книжевност на Универзитетот Ум ал-Кура – Факултет за арапски јазик – 1992 година;
• Објавувал стихови во домашни и странски списанија и весници, како што се Седмиот ден (Париз), Творештво (Каиро), Назоа (Аман) и Нов текст.
Учествиувал на бројни поетски фестивали низ целиот свет бивајќи наградуван за своето поетско творештво со повеќе награди со национални и меѓународни признанија.
 
Ги објавил следниве збирки стихови:
 
• Капија на телото, Алмадина –Џеда, 1993,
• Губење , Шеријат – Каиро 2000,
• Газелата ја пие својата слика – Арапски културен центар, Бејрут , 2004,
• Уверување на острицата, Ријад ал-Рајес – Бејрут, 2018
• Сега во минатото, Арапски културен центар – Бејрут, 2018,
• Аудио поезија на ЦД – Книжевен клуб Хаил, 2010.
 
Изборот на стиховите е направен од последната збирка стихови „ПОВЕДИ МЕ ДО МОЕТО ТЕЛО„ што неодамна беше објавена на српски јазик во извонреден препев од англиски јазик на Лазар Мацура, а во мој препев на македонски јазик.
 
 
Take Me to My Body
 
A woman said to the traveler: Take me to the se
There, I was born on the passion of the waves
The winds carry me on a journey
Of which I recall nothing but expatriation
Propagating in the wasteland of my soul,
No longer does my need for a little luck
Aid me with more patience
To toss the embers of my long delay
 
A boy says to a girl tucking her fingers
Under the buttons of his jacket pouringly
Let my desire in your crowdedness
Float a little on the surface of the water
For the sea is wasting our chance
Of finding refuge in a nostalgic wreath we weaved
In cheerful nights,
Embrace me longer for those embraces lull
our singesawaiting the distant,
let my candle in my absence die and light
with the longing of lovers the dimness of this night,
He knew
The sky would rain again
In the absence of his hands… and he didn’t wait!
I fear the sea…
 
You, like me, fear the sea?!
And it is the flute of nature, the plains of longing,
The refuge of the universe!
I fear the sea for you, the shore eroding under its feet in all seasons
We will be weary, I told you yesterday:
Take me to my body … we repose!
We will be weary, if the coasts rain us
With the thirst salient in its silence,
We will be weary, if the distance fence us
In this metallic apathy, and the dream became for us
Further than a vine in the hands
 
Seamen asking about the sea!
How could they retreat to its saltiness
After all those years!
What is left for them in its waters
Except the glistening of seaweeds and the bitter exhaustion?!
A woman said to the traveler: Take me to the se
There, I was born on the passion of the waves
The winds carry me on a journey
Of which I recall nothing but expatriation
Propagating in the wasteland of my soul,
No longer does my need for a little luck
Aid me with more patience
To toss the embers of my long delay
 
A boy says to a girl tucking her fingers
Under the buttons of his jacket pouringly
Let my desire in your crowdedness
Float a little on the surface of the water
For the sea is wasting our chance
Of finding refuge in a nostalgic wreath we weaved
In cheerful nights,
Embrace me longer for those embraces lull
our singesawaiting the distant,
let my candle in my absence die and light
with the longing of lovers the dimness of this night,
He knew
The sky would rain again
In the absence of his hands… and he didn’t wait!
I fear the sea…
 
You, like me, fear the sea?!
And it is the flute of nature, the plains of longing,
The refuge of the universe!
I fear the sea for you, the shore eroding under its feet in all
seasons
We will be weary, I told you yesterday:
Take me to my body … we repose!
We will be weary, if the coasts rain us
With the thirst salient in its silence,
We will be weary, if the distance fence us
In this metallic apathy, and the dream became for us
Further than a vine in the hands
 
Seamen asking about the sea!
How could they retreat to its saltiness
After all those years!
What is left for them in its waters
Except the glistening of seaweeds and the bitter exhaustion?!
 
 
The far lands that faded their strive
Breaking the paddlesof their desires
Nolonger look back
To the fires of their stareswhenever they ask
About the wind: What did it want
From directing the helm of their journey towards languish?
Those going to the sea lose
All the pearls of their souls altogether
When they leave the suns of their joyfulness
In the eyes of their loved ones
The dominance of the salt is being too harsh
On the soul’s gull as it passes the shore in petulance
And responds to a safety swarm
Looming on the water’s body
Lightly.
 
Translated in to English by Hamdy Elgabry
 
 
Поведи ме до мог тела
 
Жена рече путнику: Поведи ме на море,
Тамо сам рођена на страсти таласа,
Ветрови ме однесоше на путовање
Од којег се ничег не сећам осим изгона
Који се плоди у пустоши моје душе.
Потреба за мало среће више ми не помаже
Да будем стрпљивија
И да разбацам пепео дугог чекања.
 
Момак говори девојци увлачећи њене прсте
под дугмад свог сакоа, страсно:
Дозволи да моја жудња за твојом стешњеношћу
Плута мало по површини мора
Јер море траћи нашу шансу
Да нађемо уточиште у носталгичном венцу који смо сплели
У веселим ноћима.
Не грли ме више јер ти загрљаји успављују
наше песме што вапе за даљином.
Нека моја свећа у мом одсуству угаси и упали
жудњом љубавника таму ове ноћи.
Знао је он
да ће небо опет лити кишу
у одсуству његових руку. . . и није чекао!
Плашим се мора. . .
 
И ти, као ја, плашиш се мора?!
А оно је фрула природе, низија жудње,
Уточиште васељене!
Плашим се мора због тебе,
под његовим стопалима обала се круни у сва доба.
Бићемо уморни, рекох ти јуче:
Поведи ме до мог тела. . . одморимо се!
Бићемо уморни ако нас обале залију
Жеђу која се истиче ћутањем својим,
Бићемо уморни ако нас даљина огради
Овом звонком апатијом, а сан нам постане
Даљи од винове лозе у рукама.
 
Морнари се распитују за море!
Како би после свих тих година могли да се повуку
У његову сланост!
Шта је за њих остало у његовим водама
Осим блиставих алги и горке исцрпљености?!
 
Далеке земље које су исцрпиле њихове напоре
Разбијајући весла њихових жеља
Више се не осврћу
На ватре њихових погледа кад год питају
За ветар: Шта је он желео
Од усмеравања прамца њиховог путовања ка малаксалости?
Они који иду на море губе
Све бисере своје душе
Кад оставе сунца своје радости
У очима вољених
Превласт соли превише је сурова
Док на крилима душе прелази обалу у мрзовољи
И одговара на безбедносни рој
Који се појављује на површини воде
Безбрижно. . .
 
Превод са енглеског на српски Лазар Мацура
 
 
 
Поведи ме до моето тело
 
Жената му рече на патникот: Поведи ме на море,
Таму сум родена во страстите на брановите,
Ветриштата ме однесоа на патување
Од кое не се сеќавам на ништо освен на прогонот
Што се расплодува во пустошот од мојава душа.
Потребата по малку среќа не ми помага повеќе
Да бидам потрпелив
И да ја расфрлам пепелта на предолгото исчекување.
 
Момчето ѝ зборува на девојката вовлекувајќи ги
нејзините прсти страсно под копчињата на своето сако:
Дозволи мојата жедба по твојата стеснетост
Да заплута малку по поврвнината на морето
Затоа што морето нѝ ја троши нашата шанса
Да најдеме прибежиште во носталгичниот венец
што го плетевме
во веселите ноќи.
Не прегрнувај ме повеќе, прегратките ги успиваат
нашите песни што мечтаат по далечини.
Во мое отсуство мојта свеќа нека ги изгаси и запали
со жедба на љубовник тмите од оваа ноќ.
Знаеше тој
дека небото повторно ќе се излива
во отсаство на неговите раце…и не чекаше!
Се плашам од морето…
 
И ти, како и јас, се плашиш од морето?!
А тоа е флејта на природата, низија на жедбите,
Засолн на вселената!
Се плашам од морето поради тебе,
под неговите стапала бреговите се дробат во сите времиња.
Ќе бидеме уморни, ти реков вчера:
Поведи ме до моето тело…да се одмориме!
Ќе бидеме уморни ако бреговите нѐ залеат
Со жедба што со молкот на ноќта се виши,
Ќе бидеме уморни ако далечината нѐ ограничи
Со оваа звонка апатија, а сонот ќе нѝ се чини
подалечен од виновата лоза во рацете.
 
Морнарите се распрашуваат за морето!
За да можат по сите тие години да се повлечат
Во неговата постојаност!
Што останало за нив во неговите води
Освен блескавите алги и горчливиот премор?!
Далечните земји што ги истрошиле нивните напори
Кршејќи ги веслата на нивните желби
Повеќе не се осврнуваат
На огонот од нивните погледи секогаш кога ќе запрашаат
за ветрот: Што сакаше тој
Освен да го насочува прамецот на нивното патување кон
истоштеноста?
Тие што одат на море ги губат
Сите бисери од душата
Кога сонцето на своите радости
Ќе го остават
Во очите на саканите
Превласта на солта е премногу сурова
Додека на крилјата од душата мрзеливо го минува брегот
И одговара на безбедносниот рој
Што безгрижно испливува
на поврвнината од водата …
 
 
 
Препев од српски на македонски Билјана З.Билјановска

Poezi nga Dhimitri Jani Kokaveshi

Posted on by

0

Poezi nga Dhimitri Jani Kokaveshi   DRITËPLOTË Thirrjet e shpirtit i prita dritëplotë dhe gjumi? Më fshihte gjurmët e thirrjeve provokonin ç’do gjë sonte, tejkalonte dhe faljet rrotulloheshin foljeve denigrojnë dhe demonstrojnë, gjumit…? Kjo ndërmjetësi ndjenjash na linte lidhjet…?! Provokonin … Continue reading →