Poezi nga Oiada SULA ZEMRA Zemra,..ah! Sa e trishtë ajo, kur kthehesh të gërthet: Më harro! Zemra… …ah! Me të vërtetë e mbuluar nga retë, nga nuancat e shpirtit të shkretë. Zemra… …,sa shpejt hapat u lodhën, … Continue reading
Në gjurmë të një fytyre Tregim nga Bujar Balliu – Lodhesh kot, – dëgjoi pas kurrizit. Edhe pse i tingëlloi zë i ëmbël, nuk e ktheu kokën. Zgjodhi gurin më të madh të mundshëm dhe me gjithë forcën e … Continue reading
Poezi nga Liliana Shkodrani Baçi KY ZË GJYSMË PËR GJYSMË Ky zë gjysmë vendas e gjysmë prurës i mendimit të dhembur ka kohë që rri aty ku bluhet frikë. Të vërtetën ndoshta heshtja do e … Continue reading
Dorin Popa nimeni nu înţelege pe nimeni pretenţii absurde de atâtea ori am avut radar perfect credeam că mi-e sufletul pentru paşii tăi pentru respiraţia ta pentru plânsul tău în pielea celuilalt cu râvnă cu iubire am … Continue reading
Poemas de Silvia Ortiz LA FRESA DE TU BOCA El tiempo equiparado desvela mi nostalgia, hoy me toca la voz que a ti me lleva, hoy me tocan las calles solitarias en mi espalda, la fresa de tú boca … Continue reading
Masa dhe pushteti Vepër sociologjiko-filozofike (Në dy vëllime) ELIAS KANETI *Laureat i Çmimit Nobël Kapitulli: ”Ndjesia e varrezave” Varrezat kanë një forcë të madhe tërheqëse; njerëzit venë t’i vizitojnë edhe kur atje nuk kanë asnjë nga të afërmit e tyre. … Continue reading
NË QIELL KËRKO YLLIN TËND
– Këtë elegji ja kushtoj koleges shkrimtare Arlinda Canaj, që e lodhur nga përditshmëria e mundimëshme në të cilën jetojmë, tragjikisht i dha fund jetës me 24 gusht 2017 në moshën 46 vjeçare. Kjo braktisje jete, çfarë po ndodh shpesh si fenomen i ri tragjik shqiptar (më parë kam elegjuar për Klean 20 vjeçare në “11 munuta “, nuk ka të bëjë me semundje, siç rreken ta motivojnë kalemxhijtë e pushteteve. Është shoqëria shqiptare me padrejtësitë dhe pamundësitë që krijon, të cilat e stresojnë dhe e depresojnë njeriun, artistin, shkrimtarin, intelektualin e përkushtuar, duke e vrarë atë pak e nga pak. Ajo që i ndodhi Arlindës ishte skaji, fija e këputur e jetës që nuk arrinte më ta mbante. Përtej shkrimtares e gazetares së mirënjohur Arlinda Canaj ishte dhe një nënë e devotshme, ndaj duhet thirrur deri në kupë të qiellit sepse, kur një nënë shqiptare vret veten, këmbanat e zisë duhet të bien e ushtojnë në këtë vend.
Kolec Traboini
24 gusht 2017
