Poezi nga Oiada SULA ZEMRA Zemra,..ah! Sa e trishtë ajo, kur kthehesh të gërthet: Më harro! Zemra… …ah! Me të vërtetë e mbuluar nga retë, nga nuancat e shpirtit të shkretë. Zemra… …,sa shpejt hapat u lodhën, … Continue reading
Në gjurmë të një fytyre Tregim nga Bujar Balliu – Lodhesh kot, – dëgjoi pas kurrizit. Edhe pse i tingëlloi zë i ëmbël, nuk e ktheu kokën. Zgjodhi gurin më të madh të mundshëm dhe me gjithë forcën e … Continue reading
Poezi nga Liliana Shkodrani Baçi KY ZË GJYSMË PËR GJYSMË Ky zë gjysmë vendas e gjysmë prurës i mendimit të dhembur ka kohë që rri aty ku bluhet frikë. Të vërtetën ndoshta heshtja do e … Continue reading
Dorin Popa nimeni nu înţelege pe nimeni pretenţii absurde de atâtea ori am avut radar perfect credeam că mi-e sufletul pentru paşii tăi pentru respiraţia ta pentru plânsul tău în pielea celuilalt cu râvnă cu iubire am … Continue reading
Poemas de Silvia Ortiz LA FRESA DE TU BOCA El tiempo equiparado desvela mi nostalgia, hoy me toca la voz que a ti me lleva, hoy me tocan las calles solitarias en mi espalda, la fresa de tú boca … Continue reading
Masa dhe pushteti Vepër sociologjiko-filozofike (Në dy vëllime) ELIAS KANETI *Laureat i Çmimit Nobël Kapitulli: ”Ndjesia e varrezave” Varrezat kanë një forcë të madhe tërheqëse; njerëzit venë t’i vizitojnë edhe kur atje nuk kanë asnjë nga të afërmit e tyre. … Continue reading
NË QIELL KËRKO YLLIN TËND
– Këtë elegji ja kushtoj koleges shkrimtare Arlinda Canaj, që e lodhur nga përditshmëria e mundimëshme në të cilën jetojmë, tragjikisht i dha fund jetës me 24 gusht 2017 në moshën 46 vjeçare. Kjo braktisje jete, çfarë po ndodh shpesh si fenomen i ri tragjik shqiptar (më parë kam elegjuar për Klean 20 vjeçare në “11 munuta “, nuk ka të bëjë me semundje, siç rreken ta motivojnë kalemxhijtë e pushteteve. Është shoqëria shqiptare me padrejtësitë dhe pamundësitë që krijon, të cilat e stresojnë dhe e depresojnë njeriun, artistin, shkrimtarin, intelektualin e përkushtuar, duke e vrarë atë pak e nga pak. Ajo që i ndodhi Arlindës ishte skaji, fija e këputur e jetës që nuk arrinte më ta mbante. Përtej shkrimtares e gazetares së mirënjohur Arlinda Canaj ishte dhe një nënë e devotshme, ndaj duhet thirrur deri në kupë të qiellit sepse, kur një nënë shqiptare vret veten, këmbanat e zisë duhet të bien e ushtojnë në këtë vend.
Kolec Traboini
24 gusht 2017
Poezi TANKA nga Seti Vladi ☆☆☆ Si vesa e mëngjesit u trete buzë kroit që etjen ta shoi, sorkadhet rreth teje lotuan, zbritën yjet e në krah’ të morën, një yll tjetër qiellit i shtuan. … Continue reading
Poezi nga Xhemal Gora BURGU I DRITAREVE TË MIA Flaka e pasionit Lahet ujëvarës së syve që më sjell rinia… mbi letër gërmëzon ndjenjat rrjedhës së mallit… udhës së dhimbjeve… Të mbrijë te ti, prush ëndërre, dashuria… Do doja … Continue reading
Poezi nga Lili Bimi TRËNDAFILI NË GOJË TË ËNDRRËS Natë përpëlitjesh… zhytur në mendime… Trishtimi valëvitet barkusheve të zemrës, si flakë e bardhë thellësive të errëta të shpirtit… Mbi degën e një lisi një pëllumb krahëshkruar, më … Continue reading
Poezi nga Sokrat Habilaj FLAS PËR VETEN Shpesh kur iki nëpër darka e pritje, Ku ndrijnë gotat, shandanët, gratë. E lë vetëm nënën, ulur në karrige, Si tufë reshë me një kollë të thatë. Sa herë unë iki larg, … Continue reading
Poesie di Rada Koleva – Genova NEL MORSO DEL BUIO Questo buio denso , palpabile , che inghiottisce tutto in fretta … con la bocca piena di ogni confusione diurna , nutre ogni sonno inquieto per farci … Continue reading
Poezi nga Vaso Papaj Kaltrinë Kaltrinë, Të kalon bukuria pyllit të syve të zi pa frikë. Zbret ijeve dhe më ngjan një ëndërr. Je më e çuditshme se çdo tjetër çikë, Një këngë sirenash, një rast, Ndoshta i fundit, … Continue reading
CRONICA LITERARĂ Glosă a tuturor semnificațiilor, dragoste… Lirica Irinei Lucia Mihalca sau despre un ritual germinativ al Poesiei Ionel Bota Privită acum, în perspectiva acestor ani care-au trecut până la noi, lirica Irinei Lucia Mihalca anunța încă de la … Continue reading
Poezi nga Vera Istrefaj Gjethnajë shpirti Gjethnajës së shpirtit fëshfërisin mendimet Gjethe më gjethe peshojnë dhimbjet, e me pika vese ujis sythe shprese Puhizë e pranverës freskon shpirtdjegien Kohë mbi kohë, dhimbje mbi dhimbje … Continue reading
Poezi nga Vullnet Mato ËNDËRR ME TESTIM PASURIE Më kërkuan në gjumë, deklarimin e pasurisë. Deklarova dy kompjutera, për punë çdo orë, tryezë katërkëndëshe, fiksuar të mos lëvizë, bibliotekë me vepra, të shkrimtarëve cilësorë. Shtrat tek, për pushim mesdite … Continue reading
Poezi nga Elida Rusta
E gjeta…
E gjeta me kë me ngjan ti.
Ti më ngjan me një fantazmë,
që vjen në darkë vonë në majë të gishtave
e më futet në frymë.
M’i puth duert e m’i ledhaton sytë.
Mundohem me e përzanë atë,ty e veten,
por nuk ia dal.
Bie n’dashni me të tre njiherësh!
***
Sa t’ vuen ky shpirt
i ofruem për dashni t’akullt Ajkunë.
E di!
Të dhemb kjo natë
sa dimni që thau luleborën.
Ndoshta ka me t’mbrojt’ dashnia jéme,
se edhe unë kam vuejt,
fort,shumë…aq sa
ka me u gzue ky shpirt
kur t’dalin prej meje!
Si qëlluem kështu?
Unë e vogël
Ti ordekun.
Njimijë vjet na shkuen kot
se s’mujtëm me u barazue
me baraka t’shembuna,
as me dekë currave.
Nuk vdiset për kurrgja…
S’paku jo pa vallëzue me ujqën,
si shi n’tokë të plasaritun.
Anipse t’lodhun çdoherë
si për t’fundit herë
tuj prit dhimbjen e rradhës.
Mos vuej Ajkunë!
Dashnia asht plagë që dhemb prej s’mirit
e t’bán prap me besue
n’lapsa t’thyem e dafina t’vyshkuna.
***
Një dëshirë si llavë zjarri,
zemra brenda seç e treti,
kristal si borë në male,
e të thellë sa vetë deti.
Për një yll atje në qiell,
as ditë,as natë bëj gjumë,
dita shkon det I trazuar,
nata shtrëngatë,furtunë.
S’mundem dot të shkoj tani,
ndaj urimin nis me këngë,
fluturoj si zog i lirë,
detin e kaloj në këmbë.
Dhe tani mbas shumë motesh
trup e shpirt e mbushur plagë
e dua si sytë e ballit
si atë, herën e parë..
***
N’andrra vij drejt teje,
si troftat e mshehuna
në gjinin e lumit të vajznisē,
dehun e përflakun
me ti dhanè përnjimend dy kupa me helm,
e puthje t’amla virgjnie t’preme si gërshet
n’legjendat me lulëzonja qëndisë
si peng i nusnisë…
Poezi nga ( Hamdi) Erjon Muça *** Ti fle Durrësi im; Me mijëra frymëmarrje I shfryjnë qiellit inatin e djersës tënde, Ndërsa deti që të freskon krahët Hënës ia zbeh dritën me tis gri… Ti fle sonte Durrësi im, … Continue reading
Teatri i “Varietesë”: përkimet me Migjenin Futurizmi glorifikoi, ngriti lart Teatrin e Varietesë për disa motive: sepse ishte i lirë nga dogmat, ishte praktik, zbaviste spektatorin, gjeje aty të gjithë tipat, karakteret, ballerinë, kllounë, gjimnastë, xhonglerë, përfshinte publikun në lojë, … Continue reading
Gjon Ujka nga Trieshi, një ndër malësorët e parë që emigroi në Amerikën e largët Nga Zef Kolë Gjokaj (Ish delegat i Kuvendit të Parë së Komunës Urbane të Tuzit) Fjalim me rastin e shpalosjes së pllakës përkujtimore të … Continue reading
