Poezi nga JACQUES BREL Në se të duhen S’ke kuptuar gjë… Në se të duhen trena për t’ia mbathur botës E anije me vela që udhëtimesh të shpien larg Për të kërkuar diell që t’a mbash në sy E kengë … Continue reading →

Poezi nga Skënder Rusi   Dita, nata, njerzit dhe unë Jam shndrruar në lakuriq nate, Ditën nuk shoh, Si të jem i verbër! Ngado që shkoj me siguri do përplasem, Me ca sende kot, që quhen njerëz! Dita më ik, … Continue reading →

Poezi nga Azem Shkreli     Në vend të përshëndetjes   Shko se furishëm po fryn në mua erë mallkimi që s’të fal. Dhe, dije mirë, kurrë më një e një nuk bëjn’ një si thonte Hikmeti, ai farë poeti … Continue reading →

Poezi nga Sahit F. Osmani   Duke pritur… Mohon mtonjësit Penelopa Me penj pritje i thur ëndrrat Avlëmendin e mashtrimit rrah Dritën e hënës pëlhurë e bën Sa për t’i ikur territ Dita ndërkallet me rreze Thur e ç’thur petkun … Continue reading →

Poemas de Zaida  JUÁREZ   NAUFRAGIO  Esta agonía lenta por encontrar tu rumbo por permanecer en tu refugio por ahondar en tu alma. Me condujeron a través de insospechados vaivenes… vibraciones desconocidas perforaron tu cielo. De qué oscuros territorios surgieron … Continue reading →

Poezi nga Mitrush Kuteli   Më di, a nuk më di Më di a nuk më di se qaj, më di a nuk më di se vuaj në orët e thella të natës, kur ngrihem i çmendur të shkruaj me … Continue reading →