Më 14 mars, 199 vite më parë, në familjen e një oficeri marine, u lind Théodore de Banville, që do të bëhej poet dhe shkrimtar i shquar. Gjatë kohës që studionte për Drejtësi në Paris lidhi miqësi me Théophile Gautier me të cilin bashkëpunoi në disa revista pariziene. Vepra e de Banville pati ndikim të fuqishëm mbi poetë si Charles Baudelaire, Stéphane Mallarmé dhe Arthur Rimbaud. I mbiquajtur “poet i lumturisë”, shkroi për dashurinë dhe bukurinë femërore.

(Aimons-nous et dormons)

 

Të bëjmë dashuri dhe flemë

Pa çarë kryet për të tjerë!

As për dallgë deti, as për erën,

Deri sa duhemi vërtet

Do ta ulësh kokën leshverdhë,

Sepse m’e fortë dashuria

Se vdekja dhe Perëndia!

 

Edhe vetë dielli do të shuhej

Jotja bardhësi m’e dlirë të shquhej.

Era, që pemët mund të rrëzojë

Nuk do të ketë mundësi

Flokët e tu t’i shpupurisë,

Ti kryet i fsheh në krahët e mi

Fytyrën e ngjesh pas gjoksit tim!

 

Dhe deri sa zemrat, të dyja

Të gëzojnë nga lumturia

Dhe çdo pikë loti, zambak,

Do të bëhet pak nga pak

Kur buzët me afsh t’i puthitim

Dhe Vdekjen me puthje ta cfilitim!