Poezi nga Zaide Noka 

NË PETALET E LULEZOJËS

Po bien piklat e shiut
Mblidhi në oazin e shpirtit,
Krejt të tejdukshme të shndrisin.

Zërin e çjerrë të sorrës së zezë
E mbyt melodia hyjnore e këngës së bilbilit
Që akordon notat muzikore në çdo zemër.

Ja dhe era fshikëllon në petalet e lulezojës,
Tinëzisht deh njeriun që bredh buzët në të…

Për intriga resh mos hiq dorë
Nga vallja e zogjve,
Elegancë e botës së qiellit,
Dhe të dëgjosh thashethemnajën ordinere
që aty-këtu meket prej frikës.

Nuk ka kohë…
Toka rrëzë shkëmbit
Ia shtron rrugën e argjendë zallit…
Fusha e blertë ia merr gëzimin në thellësi tokës,
E qeshura e fëmijës vesh me ngjyra jetën…