Poezi nga Samuel Rogers (1763—1855)
Bukuroshja e fjetur
Vazhdo fli dhe ëndërro për Qiellin –
Ndonse sytë e qeshur fort mbyllur i paske,
Buzëqeshjen buzët ende e veshin
Dhe luajnë e frymojnë të shijshmet ahe!
Ah, e kuqja faqet pikëlon
Qafën si borë mbulon përsëri:
Ah, si mërmërit, e tani belbëzon
Ç’ka shumë dëshiroj – dhe frikë kam ta di!
Fillon e dridhet edhe vajton!
Duarpalosur mbi gjinjtë e bukurisë:
– Dhe ja tani, si shenjtore pushon!
Një engjëll në mbretëritë e qetësisë!
Fli e qetë! Mbi ënd e kënd
Mendimet i takojnë Parajsës dhe ty:
Dhe fshehtësia e shpirtit tënd
Brenda altarit, mbettë aty!
The Sleeping Beauty
SLEEP on, and dream of Heaven awhile—
Tho’ shut so close thy laughing eyes,
Thy rosy lips still wear a smile
And move, and breathe delicious sighs!
Ah, now soft blushes tinge her cheeks
And mantle o’er her neck of snow:
Ah, now she murmurs, now she speaks
What most I wish—and fear to know!
She starts, she trembles, and she weeps!
Her fair hands folded on her breast:
—And now, how like a saint she sleeps!
A seraph in the realms of rest!
Sleep on secure! Above controul
Thy thoughts belong to Heaven and thee:
And may the secret of thy soul
Remain within its sanctuary!
Shqipëroi: Alfred Kola
Korçë, 15 prill, 2022
ATUNIS GALAXY POETRY 