Poem by Leyla Işık
Қардошларимиз ижодидан
Бу шаҳар,
Бу шаҳар мавжуддир
Бу шаҳар,
Сенсиз ҳаловатсиз туюлар,
Кезаман, турфа хил одамлар,
Қалбимга бир ҳасрат қуюлар
Бу шаҳар мавжуддир,
Бу шаҳар,
Самимий севгингга эҳтиёж сездим,
Кўчалар сенингсиз, йўллар сенингсиз,
Етим севгим ила манзиллар кездим.
Бу шаҳар мавжуддир,
Бу шаҳар,
Ҳар дафъа келганда, елкамга,
Садоқат юкини ортқилар,
Нақадар оғир юк, гўзал юк,
Не ажаб, омонат жоним тортқилар.
Бу шаҳар мавжуддир,
Унда бир қалб бор,
Сенинг йўқлигингга кўна билмаган,
Юракда оғриқ бор, бир оғриқ,
Унда Соғинч ёши тинмаган.
Бу шаҳар,
Оҳ, бу шаҳар,
Келсайдинг бир бора,
Қаршингга қуш каби шайлансам,
Унутсам, ёлғизлик онларин,
Ва бир тун бахтлига айлансам…
Турк тилидан Башорат Омонова таржимаси
BU ŞEHİR VAR YA…
Bu şehir var ya!
Bu şehir
Sensizlikte ıssızlaşır,
Çiğnenir masuniyeti
Bir sarhoşun dudaklarında küfürleşir.
Bu şehir var ya!
Bu şehir
Sensiz
Bir dilim sevgiye muhtaç
Aç ve açıkta…
Sokakları yetim kalır.
Bu şehir var ya…
Bu şehir
Her gittiğinde
Tüm yüküyle sevmenin
Yıkılır üstüme, ağırlaşır.
Bu şehir var ya
Bu şehir.
Dayanamaz yokluğuna
Gecenin katili,
İki yanı keskin bıçak olur.
Bu şehir var ya
Bu şehir
Ah bir gel/sen
Unutur yalnızlığını bir gecede
Seninle kalabalıklaşır…
©Leyla Işık
Translated into Uzbek Language by Bashorat Omanova
