Poem by Ndoc Gjetja
***
I need to ask, you are so awesome:
“Are you to me human or art?”
I look at you and tear my poems
and before you, verses burn out.
You are the poetry. Others are prose.
You are the poetry, the unique one,
you’re inspiration in overdose,
the world to me seems washed in the Sun.
Many a day, you walk by me,
and day by day we stay so close,
that beloved word “I do love thee”
became so common a toast propose.
When all your being is given to me,
I take the World, no secrecy,
kiss becomes copy repeatedly
I say wise things, lack poetry.
So, go and leave me alone till dusk
or leave a week, I’ll pick you up;
I want to live with your apart,
and without you, to be in plight.
I need a blank that need be filled,
I need a thorn that stings fulltime,
I need create winter sans leaves,
I need to love you one more time.
***
Ti je kaq e bukur sa më jepet të pyes:
“Çfarë më je ti? Njeri apo art?”
Të shoh dhe vjershat e shkruara i gris
dhe para teje zbehet çdo varg.
Ti je poezia. Të tjerat janë proza.
Ti je poezia që s`bëhet dy herë,
ti je frymëzimi që më dehu dhe bota,
më duket e tëra e larë me diell.
Kaq ditë ti ecën përkrahu me mua,
ditë e përditë ne rrimë kaq pranë,
sa që më e dashura fjalë “Të dua”
u bë e zakonshme si buka që hamë.
Kur më jepet e tëra qenia jote,
marr botën në dorë dhe të fshehtat ia di,
dhe puthja përsëritet e bëhet si kopje
them gjëra të mençura që s`kanë poezi.
Prandaj ik e më ler deri në mbrëmje
ose largohu një javë se vij e të marr;
unë dua të jetoj me mungesën tënde,
të krijoj pa ty në vetvete një hall.
Më duhet një bosh që kërkon të mbushet,
më duhet një gjemb që nga brenda më ther,
më duhet të krijoj një dimër pa lule,
më duhesh të të dua edhe një herë.
Translation from Albanian into English by Alfred Kola
ATUNIS GALAXY POETRY 