Më 3 prill 1922 u lind poeti i njohur spanjoll J. Hierro. Poet i vlerësuar me shumë çmime të rëndësishëm në Spanjë dhe në botën spanjishtfolëse, si p.sh., Çmimi Kombtar i Poezisë, Çmimi Cervantes e plot të tjerë. U lind dhe vdiq në Madrid, por qyteti i tij më i dashur ku kaloi një pjesë të madhe të jetës dhe punonte më me dëshirë qe qyteti bregdetar Santander, i cili i frymëzoi vargjet:

“Si muero, que me pongan desnudo,

desnudo junto al mar . . . . . . .”

Ja poezia që përzgjodha në 100 vjetorin e lindjes së tij:

 

 

 

Po të qe e vërtetë se dy shpirtëra

ecin bashkë, anipse

trupat e tyre nuk njihen; po të qe e vërtetë

që njëri tjetrin prekur kanë prej kohësh,

të njëjtën dritë kanë pirë,

i njëjti fat i pat përkundur;

po të qe e vërtetë që janë gjethe

të së njëjtës pemë, përherë e gjelbër dh’e përjetshme;

po të qe e vërtetë se fitore e tyre

arrihet kur sytë e shpirtit binjak

shohin trupin binjak të tanishëm;

nëse gjithë kjo do të qe e vërtetë,

përse atë ditë shtatori

nuk të kërkova, nuk të fola, nuk të mora;

përse mohova që ishe aty,

përse s’më tërhoqi ylli

që të ndrinte në ballë;

si mund të mos qe

e shkuara jote tani, që më dhimbte,

nuk di si ndodhi. Përse

nuk e mbajta, me thonj, me dhëmbë,

me zemër…

Po të qe e vërtetë

që dy shpirtëra, anipse trupat

e tyre nuk njihen, dridhen njësoj, sëbashku shkojnë

drejt së njëjtës fole të ngrohtë,

përse atë ditë, në atë dritë thellë,

përse atë ditë në rrugë

drejt përballë perëndimit;

përse atë ditë nuk e ndjeva

që po më përshkonte vdekja?