Më 21 prill 1930 u lind Hilda Hilst, poete, shkrimtare dhe dramaturge e njohur braziliane. I ati ishte me prejardhje gjermane, nëna me prejardhje portugeze. Kritika e mban si një nga autorët më me peshë të gjuhës portugeze të shek. XX. Në shkrimet e saj, ku ndjehet ndikimi i James Joyce dhe Samuel Beckett, trajtohen kryesisht tema që kanë të bëjnë me misticizmin, marrëzinë, trupin e njeriut, erotizmin, etj. Ja një poezi prej saj:

 

 

 

Gjithçka jeton brenda meje, gjithçka hyn

në jetën time të trazuar.

Prandaj mos u gënje, njeri, vëlla,

kur thua se natën vetëm veten shoh.

Shoh veten, ty. Dhe ata që dalin

mëngjezeve me frikën dhe varfërinë e tyre.

Kam sy të mprehtë, të gjithë brenda meje i kam,

sepse poeti është i afërt me gjithçka fshihet brenda njerëzve.

Zbulon ç’ka përtej dukjes, para së gjithash

është i lirë, prandaj i di gjërat.

Kur poeti flet,

nga dhoma e tij flet, jo nga skena, jo nga mitingu,

ai s’kërkon pasuri, nuk bën shkëmbim, e di se ari është gjak.

Sytë te shpirti i njeriut i ka,

në pafundësinë e atij shpirti.

Secilit ia njeh etjen. Dhe meqë është kështu,

kaq të kërkoj: dëgjomë, kuptomë.

Deri sa të jetë gjallë qoftë dhe një poet,

njeriu gjallë do të jetë.