Poezi nga Preng Maca   vetja në pasqyrë aq befas para saj dhe e vështroj veten përballë meje në gjendjen e ndodhur njerëzore, në zbulimin e asaj që nuk ndjehesh se je, e në fakt nën pushtetin e asaj ndodhesh … Continue reading →

Poezi nga Demush Mehmeti     DO E PËRKUND SHQIPONJËN TIME   Një shtrat me butësi frymë parajse Pret një dritë syri arsyen e buzëqeshjës sime? Pret ta përkundë Sarën, bijën e Lucit e Mentorit, pret mbesën e gjeneral Bonopartit. … Continue reading →

  Street Urchins Every day as I walk along I see children lying on the road So pathetic are their plights Tormenting to the human minds Filthy skin and shabby garments Spending nights in cold pavements No cozy blankets, no … Continue reading →

Poesie di Alma Gjini   Nel richiamo della tua voce Mi sveglio ancora nella tua voce amor mio nel richiamo di memoria  dove s’è fermato il ricordo come su un davanzale respiro il silenzio di quella luce – a filo … Continue reading →

Poezi nga Popi Aroniadha Vetmia është Ego  Nndërrojmë  gjuhë-puthje me makinistë trenash të kundërt ndërsa kërkojmë dëshpërimisht të tashmen tonë trupa në ngrehje, trupa të fortë pa mundur dot të shqyejmë tejet të vetmisë sonë të brendshmen rrobë! Η ΜΟΝΑΞΙΑ … Continue reading →