Poezi nga Liliana Shkodrani Baçi

 

 

 

AJO SARAGOCA

 

Pash ëndër sikur shikoja

oborr Soragoce

me tinguj muzike, e

ecja këmba dorës të nuhasja dritë.

Gjunjtë me kallo

eshkë fytyrë  e nxirë

shum ma bënin me dorë

pa më njohur hiç.

 

Nxitonin për garë demat me pak bisht

në nallanet me pafkë

dergjeshin gishtërinjtë.

Sa të duash ik e hajde

i binin me grusht matarave.

Unë s’dija  ç’të zgjidhja

të mbysja gjumin,

o te  lumturohesha.

 

Saragoce, qytet ne Spanje i famshem per oborrete mrekullueshme te pallateve antike

Ne 12 Tetor zhvillohet gara tradicionale nga me te ndjerat ne vend me demat, dhe festa e maskave ku te gjith banoret per nje here te vetme shnderrohen ne aktor.

 

 

 

AS VINË, AS VDESIN

 

Kur tarraca kundërmonte

gjithë aromë dorëzonjë

bregun e ngacmonin vale

zogjte  perkedhelnin fletë,

muzikë e pipzës pushonte në vesh.

 

Në duart e rinisë ne çelnim këngë.

Këngë ngjyrë qielli që gëlltiste natë

xixëllojna ndriste rrugicë më rrugicë

gjumi kish dritaren hapur

mendimet një drejtim.

Ky ishte peisazhi i ditëve  që më s’vinë

…. …. … as  vdesin…

 

 

 

FJALËT THËNE PA MENDUAR

 

Fjalët thënë  pa menduar nga gojë  humanësh

shpeshëhere i perkasin harresës.

Fjalët e menduara të pathëna

të vëna në hark

janë shigjeta që në shënjë marrësin kanë..

Këto fjalë janë dhe supozime të përveshura mbrapsh

që synojnë anën delikate të tjetrit.

Janë xheste  paqeprishëse  nga rrënjët deri më lart,

se kanë thithur  falas zjarr

për t’i afruar shije të hidhur ndonjërit.

Fjalë që s’këndojnë gaz

as në gojën që i mban.

Po çdo fjalë  e përfunduar në harresë

eshtë bindje që   kotësia ka lindur

për kë  gjëmon  që ta ketë.

 

 

 

 

HARTIMI

 

Në hartimet e shkollës fëminore

shtjelloja ëndrat e fshehura jashtë fletores.

E meqë jam e një shenje,

brirët e saj

godisnin fasadën e papërfunduar të dyshimeve .

Ndoshta

ato hartimet ishin parandjenjë,

që pyetjet e rritjes

në çark dënimet mbërthejnë.