Poezi nga Anila Qirjazi Mihali

KUR VRITET FJALA

Filloi kjo natë pa përshëndetje…

Pagjumësia do zaptojë qiellin përsëri.

Nga dera e mbyllur prej një thyerje zemre

Somnambul dashuria ka marrë arratinë.

I lidha carcafët pas fajit, të pa faj ,

Yjet në qiell s’ i kap dot dora ime.

Kjo botē noprane ka egon e saj,

Regëtimat e fundit për të,  le te bien.

Dhe zgjatem vezullimesh në ëndrra gjithfarësoj

Në udhë që më lodhin në natën pa krye,

Besimin dhurova, dikush s’ e besoi

Oshëtinte e qeshura mbi shpirtin thërrime.

Mëngjesi im, nëse prapë do të vish,

Me kurorë dielli a fustan prej shiu,

E pafjalë do jem këtë herë, ta dish,

Se fjala vritet vetëm nga njeriu.