Ibrahim VELIU

U lind në fshatin Gajre të Tetovës.

Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Tetovë.

Fakultetin Filologjik në Beograd, kurse magjistroi në Prishtinë. Mbi tre dekada e gjysmë ishte profesor i Gjuhës dhe i Letërsisë Shqipe në gjimnazin e Tetovës, ndërsa mbi një dekadë ligjëroi lëndën e realizmit shqiptar në Universitetin Shtetëror të Tetovës.

Aktualish është në pension.

 

 

Ka botuar librat:

-Ëndrra E Lumit

-Natën e mirë vjeshtë

-Shira në ekzil

-Resh Etje

-Studimi monografik “Proza e Hivzi Sulejmanit” etj.

 

 

 

SËRISH I LIGJËRON DETIT

Do të ngjitesh gejzerit të dritës

Sërish t’i ligjërosh DETIT

Për Atdheun Kombin Gjuhën

Dhe emrat tjerë konkret

 

Assesi t’u bindesh qortimeve të përhimëta

Dhe kërcënimeve haxhuze matanë grilave

 

Ti gjithnjë i padëgjueshëm

Para ngashënjimeve të balsamosura

Dhe llumit bezdisës të meskinëve

 

 

 

TI QIELLI I GJAKUT TIM

Sa herë vdekja kaloi këtejpari

Kafkat gojëhapur i lëshuan varret

Lumenjtë nxituan drejt diellit

Kosovë germë e parë e lindjes

Trualli dhe qielli i gjakut tim

Me gjithë ato qivure

Pa një të vdekur

 

UDHËTON GJAKU I ARBËRIT

 

Me prapësitë e rrufeve hahet Buna

Me vetëtimat ndër vetulla

nxiton Drini i Bardhë rrafshit të Dukagjinit

Nga Shën Naumi edhe vëllai emnak i tij

çan valët me uturimë

 

Në Arbëresh të Zarës Nita e Prenk Vukës

qet pushkë në mollë të bajrakut

dhe një çurg i gjakut të trazuar

udhëton themeleve të Rozafës

 

nga  Rami  Kamberi