Poezi nga Myrteza Kasi

 

 

HERËT NË MËNGJES

 

Më zgjoi zilja si përherë,

Herët në mëngjes,

Këndezët-lajmëtarët e agimit,

Ende s’janë zgjuar.

 

E hapa perden e po shoh:

Tis i natës,

Gjith vendin ka mbuluar,

Qyteti ende dremit.

 

Dhe më ngjan,

Ky sfond i errët,

Si det i madh,

Si oqean.

 

Po ja, u ndez një dritë,

Edhe një, edhe një u ndez,

U bënë dhjetë…njëqind.

 

Këto drita në sfondin e errët,

Më ngjajnë,

Si anije, që nis udhëtimin,

Që të natës errësirën

Të çajnë.

 

Dhe unë mendoj:

Sa mirë, ne sot, sa mirë,

E nisim udhëtimin,

Të gjithë njëherit!

Që nesër Atdheu-

Të ndrijë gjithandej,

Si pasqyrë.