Poezi nga Zhak Prevert (04.02.1900 – 11.04.1077)
***
Tre fije shkrepëse të ndezura një e nga një
nëpër natë.
E para për të parë fytyrën tënde
E dyta për të të ndriçuar sytë
E fundit për t’u joshur nga goja juaj
Dhe errësira për të më kujtuar këto gjëra,
ndërsa të shtrëngoj midis krahësh.
Përktheu në shqip Sinan Vaka
