Poezi nga Jorge Luis Borges
Hëna
Ka kaq shumë vetmi në atë ar.
Hëna e netëve nuk është hëna që pa Adamin e parë.
Shekujt e gjatë të pagjumësisë njerëzore
e mbushën atë me vajtimin antik.
Shikoje.
Është e jotja pasqyrë.
La luna
C’è tanta solitudine in quell’oro.
La luna delle notti non è la luna
che vide il primo Adamo. I lunghi secoli
della veglia umana l’hanno colmata
di antico pianto.
Guardala.
È il tuo specchio.
Përktheu nga italishtja në shqip Juljana Mehmeti
