Poezi  në dy gjuhë (shqip- italisht )  nga Agim DESKU

 

 

 

Ç’farë nuk është thënë  këtë mbrëmje

 

Çfarë nuk është thënë këtë mbrëmje

Sonte lexoj diçka të bukur mes rreshtave

Ëndrrën e syve tuaj që është bërë pikturë

Varur në mur si lirikë e mbrëmjeve me hënë

Edhe në mes shpirtit tim e varur sikur flet më mua.

 

Sa e bukur kjo ëndërr edhe pse nuk i dua më ëndërrat

Sonte rri zgjuar e flas me këtë pikturë

Të varur në mur dhe në shpirtin tim

Të dytë flasim bashkë vargut tim.

 

Që Ti, ma bën  hyjnor,e ku më gjën këtë frymëzim

E më falë fjalë që shpejtojnë zemrën e mbyllin spitale

E hapin lulishte me lloje aromash si dashuritë hyjnore

Që edhe zoti vetë një ditë, secilin e bekon dhe uratë i  jep.

 

Ndërsa ne të dyve na dërgon në parajs aty ku fillojnë puthjet

Aty ku të kërkoja me vite e ja se si na  gjeti përendia

Sonte jemi të bekuarit e zotit ,pa mëkate të kësaj bote

Sonte  e gjetëm  dashurinë e vetme ,ëndrrën e kërkuar vite e vite.

 

Nëpër secilin varg poeti,nëpër secilën shpirt të Tij

Dhe në këtë mbrëmje asgje nuk është thenë për TY

Të gjitha fjalët e bukura janë zënë  mes veti

Secila lufton me vetën  për vargun e poetit.

 

Në dyluftim kanë marr shpirtin e tij,

Ëndrrën dhe dashurinë e vargut

Kanë edhe frymëzimin Tënd mike,

Kanë dashurinë e parë që e ruanjnë  kujtim.

 

Për secilin varg që e shkruajnë me shpirt e zemër

Se sonte jam poeti YT,jam  vargu yt,

Që poetin e mbyet kjo ëndërr

Dhe nuk i do më ëndërrat,do ti djegë.

 

Një ditë në zjarrin e puthjeve

Sonte mbeti  vetëm frymëzimi ynë

Bashkë me poetin që rri zgjuar këtë mbrëmje

Nën tingujt e këngës sate e të ndriqimit të hënës.

 

Që di të ndriqon vetëm dashurinë e parë

Që rri  vetëm afër zemrës sate

Dhe vulos  bashkë me secilin varg

Me shkronja  ari,eh sa bukur shkruhet emri Yt.

 

Emri,Yll,ka shumë ,në qiell janë

Janë sa dashuria ime që ndjej për ty mikja ime

Si zjarre që presin cunamet te shuajnë  flakën e ndjenjave tuja

Dhe ja që edhe vijë të rri dritareve të pasqyrës sate.

 

I zgjuar deri në mengjesin e ardhshëm pranveror

Që lulet presin të qelin si dikur buzëqeshjeve tona

Kur  unë e ti u këndonim idilave

Të atyre pejsazheve të bukurive përrallore.

 

Dhe ja erdhi mrekullia e ime që vetëm zoti di të krijojë

Një dritë në fund të dritarës sime.

 

 

 

 

Che cosa non e detto questa sera   

 

 

Stasera leggo qualcosa di bello tra i versi

il sogno degli occhi tuoi che e fatto come un quadro

appeso al muro come lirica delle sere con la luna

e  in mezzo dell’ anima mia,appeso come se dormisse con me

che bello! questo sogno, anche se non amo piu’i sogni

stasera resto sveglio e parlo con questo quadro

appeso al muro e nell anima mia.

Insieme parliamo nei miei versi

che tu gli fai divini, dove trovi l’inspirazione

e mi hai donato le parole che salvano ilcuore e chiudono gli ospedali

e aprono i giardini con tante arome come gli amori divini

che anche il Dio stesso un giorno ad ognuno benedisce

invece a noi due ci manda in paradiso li’ dove cominciano i baci

li’ ti cercavo negli anni,vieni ed ecco come ci si trova il signore.

Stasera  siamo  dei benedetti dal signore senza i peccati di questo mondo.

stasera abbiamo trovato l’unico amore,cerchato in anni interi

tra ogni verso del poeta,tra ogni sua anima

e in questa sera niente per te  non e’ detto

tutte le belle parole hanno litigato  tra di loro

ognuna lotta con se stessa nel verso del poeta

in un duello hanno preso la sua anima,il sogno e l’amore dei versi

hanno anche la tua inspirazione ,amica

hanno il primo amore che custodiscono come ricordo

per ogni verso che scrivono con anima e cuore

se stasera sono il tuo poeta ,sono il tuo verso

che questo sogno soffoca il poeta

e non vuole piu’ i sogni , gli brucera’

un giorno nel fuoco dei baci

stasera e’ rimasta solo la nostra inspirazione

insieme al poeta  che sta’ sveglio in questa sera

sotto i suoni della tua canzone e il splendore della luna

che ti fa brillare,solo con il primo amore

che sta’ solo vicino il tuo cuore

e che timbra insieme ogni verso

con lettere d’oro,come si scrive bene il tuo nome

il nome Stella…..ha,molti, nel cielo sono,

sono quanto amore che sento per te amica mia

come i fuochi che aspetano i Tsunami che spengono  il fuoco dei tuoi sentimenti

ed ecco che vengo a stare nelle finestre dell’ tuo specchio,

sveglio ,fino alla nuova mattina della primavera,

che i fiori aspetano di sbocciare come una volta nei nostri sorrisi,

quando tu ed io cantavamo agli idoli di quei paesaggi delle bellezze favolose

ed ecco e’ arrivata la mia meraviglia che solo il Dio creo’.

Una luce in fondo della mia finestra.

 

 

 

 

Kënga e heshtjes

 

Nga vie kjo këngë

Nga cili det frymëzimesh më vie

Mëthuaj ,ty të pyes mike

Të dytë jemi pranë pasqyrës.

 

Presim të vijnë fjalët

Degjojmë heshtjen

Bashkë me Mocartin

Të tretë këndojmë.

 

Vargjet ikin me TY

Bota sillet rreth meje

Unë shkruaj poezinë tënde

Lexoj çfarë të thot zemra.

 

Herë bëhëm mbret i kësaj mbretërie

Që më pushton e më prangos mendimin

Me fundos cunameve të Niagares

Të përmbytëm për një çast valëdrinit tim.

 

Duke kërkua prap  ëndrrat,

Jonuk dua të më humbasin

Janë të vetmet që më sjellin kujtimet tua

Dashurinë e zjarrtë te zemrës.

 

Që nuk di te ikën nga kjo botë

Por rri më mua në secilin varg më flet

Më buzëqesh,më puth nga largë

Është ky vargu YT apo imi nuk e di.

 

E di që me vite e prita këtë varg të gjallë

Është edhe këngë e heshtjes

Që degjohet nëpër avenytë De La Pari

Mbrëmjeve kopshtiti tënd apo atij të shpirtit.

 

Herë të ëndërrave

Më falë mike i dua prap ëndrrat e mia

Të lutëm falama një ëndërr plot puthje që më djeg si zjarr

E më dërgon ferrit të Dantës.

 

Aty ku pres dhe përkulëm unë princi i kësaj bote

I gozhduar në njëmijë gozhda vetëm pse u bëra kryeneq

Pse të deshta vetem TY,pse të prita me vite

Pse nuk dija të urreja dashurinë.

 

Pse u bëra më i krisuri i kësaj bote ,

I vargjeve që janë frymëzimi yt besnik

Që nuk vdes pa këtë ëndërr

E di shkova largë ,më dërguan cunamet.

 

Në shpirtin tënd u gjenda përballë dashurisë tënde

Përqafimit të lotit tim,sa afër kishe qënë

Nuk e dija është kohë që vjenë më mua

Dhe ikë kur kam gjumë,kur kam uri.

 

Kur kam ejtje më ikën,pse,pse

Asnjëri nuk e di cila është dhimbja ime

Cila është lumturia,cila është bota e kësaj nate

Që vetëm dëgjon dhe në heshtje më mërr pranë.

 

Më përqafon kujtimin tim,

Sae bukur është jeta me TY

Sa ëngjëll bëhesh sonte

Sonte të veshi me fustan nusërie.

 

Të veshi më buzëqeshen time

Dhe të falë secilin varg që e shkruaj sonte

E di edhe ti, qëje  frymëzim i heshtjes

Ku më dëgjon tregimin tim që e marr për pak kohë.

 

Sonte  e krahasoj emrin tënd me Doruntinën

E secilës kohë që ikën bashkë me kujtimet tona.

 

 

 

 

 

LA CANZONE DEL SILENZIO

 

Da dove arriva questo canto

Da quale inspirazione arriva

dimmi tu, a te chiedo amica.

Tutti e due siamo vicino allo specchio

aspetiamo che arrivano le parole

ascoltiamo il silenzio

insieme a Mc Cartin

tutti e tre cantiamo

e i versi vano con te

Il mondo gira atorno a me

io scrivo la tua poesia.

Leggo cosa mi dice il cuore.

A volte divento il re di questo regno

che mi occupa e mi catena il pensiero

mi affonda nei Tsunami di Niagara

mi immergo per un attimo nel mio Valedrini

cercando ancora i sogni

no,non voglio che si perdono

sono le uniche che mi portano i tuoi ricordi.

L’amore  passionale del mio cuore

che non sa andare da questo mondo

ma sta’ con me ,in ogni verso ,mi parla

mi sorride, e mi bacia da lontano

e’ tuo questo verso o il mio non lo so

lo so  da tanti anni aspetavo questo verso vivo.

E una canzone del silenzio

che si ascolta in Aveny della Pari.

Le sere nel tuo giardino quello dell’ anima

a volta dei sogni

mi perdoni amica,voglio ancora i miei sogni

ti prego un sogno pieno di baci,che mi bruciano come il fuoco

E mi manda nell’ inferno di Dante

li’ dove aspetto e mi inchino io, il principe  dell mondo

inchiodato in mille chiodi,solo di essere stato testardo.

Perche’ l’amavo solo te,perche da tanti anni ti aspetavo

perche’non sapevo di odiare l’amore

perche’ sono diventato il piu’ pazzo di questo mondo

dei versi che sono il tuo piu’ fedele inspirazione.

”

Che non muore senza questo sogno.

Lo so andai lontano,mi mandavano i Tsunami

nella tua anima mi trovo di fronte al tuo amore

l’abbraccio della mia lacrima ,quando vicina mi sei stata

non lo sapevo e’ un tempo che arriva con me

e sei andata quando ho fame quando ho sete

qual’ e’  la felicita’, qual’e’ il mondo di questa sera

Che solo ascolta in silenzio e mi prende vicino

mi abbraccia il mio ricordo

che bella e la vita con te

che angelo diventi stasera

stasera indosi un abito nuziale

ti vesto con il mio sorriso

e ti dono ogni verso che scrivo stasera

lo sai anche tu ,di essere l’inspirazione del silenzio

e senti il mio raconto che lo prendo per un po’

stasera paragono il tuo nome con la Doruntina

di ogni tempo che va insieme ai nostri ricordi.

Choose a sticker or emoticon.