Poesie di Fabrizio De André
Stellare notte, amici della poesia
“E se vai all’Hotel Supramonte e guardi il cielo
tu vedrai una donna in fiamme e un uomo solo
e una lettera vera di notte falsa di giorno
e poi scuse, accuse e scuse, senza ritorno
e ora viaggi, vivi, ridi, o sei perduta
col tuo ordine discreto dentro il cuore
ma dove, dov’è il tuo amore… ma dove è finito il tuo amore…
Grazie al cielo ho una bocca per bere e non è facile
grazie a te ho una barca da scrivere ho un treno da perdere
e un invito all’Hotel Supramonte dove ho visto la neve
sul tuo corpo così dolce di fame, così dolce di sete
passerà anche questa stazione senza far male
passerà questa pioggia sottile come passa il dolore
ma dove, dov’è il tuo cuore… ma dove è finito il tuo cuore…
E ora siedo sul letto del bosco che ormai ha il tuo nome
ora il tempo è un signore distratto, è un bambino che dorme
ma se ti svegli e hai ancora paura ridammi la mano
cosa importa se sono caduto, se sono lontano
perché domani sarà un giorno lungo e senza parole
perché domani sarà un giorno incerto di nuvole e sole
ma dove, dov’è il tuo cuore… ma dove è finito il tuo cuore…”
Traduzione italiana a cura di Lumo Kolleshi
Natë yjore, miq të poezisë
Dhe nëse shkon në hotel Supramonte vështro qiellin,
do te shikosh një grua në flakë e një burrë të vetmuar
e një letër të vërtetë në natën e rrejshme të një dite
e pastaj falje,akuzë e falje,pa kthim
e tashmë udhëto,jeto,qesh ose ji i humbur
nën urdhrin e matur të zemrës thellësi,
por ku,ku është dashuria jote,ku ka mbaruar e jotja dashuri?
Faleminderit qiell,kam një gojë për të pirë e s’është e lehtë,
faleminderit ty,kam një varkë me të shkruara,një tren të humbur
e një ftesë në hotelin Supramonte ku kam parë borën
mbi trupin tënd kaq të ëmbël nga uria,kaq të ëmbël nga etja,
do të kalojë dhe ky stacion pa lënduar,
do të kalojë dhe ky shi i lehtë siç kalon dhimbja mbi dhe,
Por ku,ku është zemra jote,zemra jote ku ka bërë fole?
Dhe tashmë ulem mbi shtratin e pyllit që mban emrin tënd
Tani koha është një njeri i hutuar,një fëmijë që fle
por nëse ti e zgjon,ka akoma frikë për ta dhënë dorën
çfarë rëndësi nëse kanë rënë,nëse janë larg,
sepse nesër do të jetë një ditë e gjatë,e shurdhët,
sepse nesër do të jetë një ditë e pasigurt,diellare,
por ku,ku është zemra jote,zemra jote ku ka bërë fole?
ATUNIS GALAXY POETRY 