Përkthime poetike nga Iliaz Bobaj
NIZAR KUBANI (Egjipt)
E DASHURA IME MË PYET
E dashura ime më pyet:
”Cili është ndryshimi midis meje dhe qiellit?”
Ndryshimi, e dashur,
është se kur qesh ti,
unë e harroj qiellin.
VLADIMIR MAJAKOVSKI (1893-1930) (Rusi)
LIRIA E TË SHPREHURIT
Natën e parë afrohen
dhe na vjedhin një lule
nga kopshti ynë
dhe ne nuk themi asgjë.
Natën e dytë nuk fshihen më,
ecin nëpër lule,
na vrasin qenin tonë
dhe ne nuk themi asgjë.
Derisa një ditë
-më të tejdukshmen nga të gjitha ditët-
hyjnë lirshëm në shtëpinë tonë,
na vjedhin hënën tonë,
sepse na e dinë frikën tonë,
që e mbyt zërin në grykë.
E meqë nuk thamë asgjë,
më tepër nuk mund të themi asgjë.
PABLO NERUDA (1904-1973) (Kili) – Çmimi Nobel 1971
MBRETËRESHA
Të quajta mbretëreshë.
Ka më shtatlarta se ti, më shtatlara.
Ka më të kulluara se ti, më të kulluara.
Ka më të bukura se ti, më të bukura.
Po ti je mbretëresha.
Kur ecën në rrugë,
askush nuk të njeh.
Askush nuk e sheh stemën tënde të kristaltë,
askush nuk e sheh,
qilimi i kuq, i artë,
ku shkel ti, ndërsa kalon,
ai qilim nuk ekziston.
Dhe kur shfaqesh,
të gjithë lumenjtë dëgjohen
në trupin tim, kambanat
trandin qiellin
dhe një himn e mbush botën.
Vetëm ti dhe unë,
vetëm ti dhe unë, e dashur,
e dëgjojmë.
HUAN RAMON HIMENEZ (1881-1958), Spanjë – Çmimi Nobel 1956
UNË NUK JAM UNË
Unë nuk jam unë,
por ai që ecën në krah me mua dhe nuk mund ta shoh,
ai, të cilin disa herë e vizitoj
dhe disa herë të tjera e harroj,
ai që rri i heshtur, ndërsa unë flas,
ai që ëmbëlsisht fal, ndërsa unë urrej,
ai që del shëtitje kur më shtrëngon laku,
ai, i cili përfundimisht do qëndrojë në këmbë, kur unë të vdes.
