Poezi nga Delo Isufi

 

 

KY SHEKULL . . .

 

Ky shekull, i çmendur, i marrë,

Miliona e miliona të pa punë,

Ky shekull, sa ka mbytur e vrarë!?

Shekulli me refugjatë më shumë.

 

Ky shekull kolerë, ebolë e sidë,

Shekull i mbrapshtë dhe ters,

Shekull që prodhon njeriun ibrid,

Shekull incest, shekull pervers.

 

Ky shekull dreqi, skëterrë, i zi,

Luftë për territore, për pushtet,

Luftë për naftë, për hegjemoni,

Luftë në tokë, në qiell e në det.

 

Dhe popujt vuajnë, o Zot sa turp!

Ikin nga lufta,kërkojnë shpëtim,

Emigrojnë, për një kafshatë bukë,

Por të shumtit, deti i përpinë.

 

 

 

EMIGRIMI

 

Vinte deti dallgë-dallgë,

Atë mbrëmje në bregdet,

Një anije tej e mbytur,

Kufomat nxirrte në breg.

 

Hëna lart dritë lëshonte,

Mbi kufomat dritëhëne,

Deti shfrynte e gulçonte,

Rënkonte si zemër nëne.

 

I vendosën pranë e pranë,

Një kodrinë plot me varre,

Nënat labe aty qajnë,

Bijtë e tyre qajnë me vaje.

 

Vjen deti dallgë-dallgë,

Nëpër valë ikën mjerimi,

Zemra e nënave është plagë,

Varr i hapur emigrimi.

 

 

SHITSJA E BAJAMEVE

 

Një vajzë e vogël, leshverdhë,

Me sy të bukur, ngjyrë gjeshtre,

Tek pimë kafe, sa herë vjen,

Bajame shet në kaush letre.

 

Ndoshta ajo, s’i ka pesë vjet,

Dhe shëtit në çdo tavolinë,

Faleminderit thotë, ikën qetë,

Dhe zëri i saj veç cicërinë.

 

E pastër është, si vet mosha,

Ajo nuk besdis anjë njeri,

E varfër është, jetime ndoshta,

Por e qeshur si çdo fëmijë.

 

Në tavolinën pranë nesh,

Katër burra, wiski pinin,

Vajza e vogël, pa përtesë,

Bajame ofroi që të blinin.

 

Njeri syresh,nga xhepi nxorri,

I’a la në dorë, dhjetë dollar ,

Tjetri me shkelm e përcolli,

Dhe vogëlushia ra mbi bar,

 

U çua vajza dhe me nxitim,

Qesen plotë me bajame,

U la burrave mbi tavoline,

U tha : Unë s’jam lypsare.