Poezi nga Luigi Gregorio Comi
Si hanëza
E ëmbëllë
E bardhë
E ndritshëme
shtronë
te nata e zezë
udhat botëror
ti ndritën
dhe jep fuqi e re
kalojt i patundhur
të shpirtit i shuarë
rugave
të thata dhe si gur
të xamerës e pjuhurosur
Garrafa 06.05.2016
Të andrita
Dhe të pè
I lumtur
I gëzuar
I kënaqur
Për tihj
Shqiperia ime
Fialat
Të huaja
Ngë më ngasën
Për mua
Ti mamë je
Tirana agosto 1984
Jo doli
Jo gëzuar
Jo gaze
Jo lumturi
Eshte qetu triesa sot
Mozënja do të çanj
Xamerën e mallengjisur të jetrëve
Mozinja do të tandhonj
Vrundulerën i penzerëvet
Qe ngatirronen te kriet të gjithve
Vetëm fiala si pendë
Të plota me hidhërim
Menatë zami udhë
Kushdi ngë gjandemi akoma
Tirana agosto 1984