Poezi nga Luigi Gregorio  Comi

 

 

Si  hanëza

 

E ëmbëllë

E bardhë

E ndritshëme

shtronë

te nata e zezë

udhat  botëror

ti ndritën

dhe jep fuqi e re

kalojt i patundhur

të shpirtit i shuarë

rugave

të thata dhe si  gur

të xamerës e pjuhurosur

 

 

Garrafa   06.05.2016

 

 

 

Të andrita

 

Dhe të pè

I lumtur

I gëzuar

I kënaqur

Për tihj

Shqiperia ime

Fialat

Të huaja

Ngë më ngasën

Për mua

Ti mamë je

 

Tirana  agosto 1984  

 

 

 

Jo doli

 

Jo gëzuar

Jo gaze

Jo lumturi

Eshte qetu triesa sot

Mozënja do të çanj

Xamerën e mallengjisur  të jetrëve

Mozinja do të tandhonj

Vrundulerën i  penzerëvet

Qe ngatirronen te kriet të gjithve

Vetëm fiala si pendë

Të plota me hidhërim

Menatë zami udhë

Kushdi ngë gjandemi akoma

 

Tirana agosto 1984