Muza ime!
Ç´bukuri fsheh brenda muzgjeve?
Ç´ëndrra rilinde përtej lirishtave?
Ç´këngë këndon honeve të gremisura?
Ç´rreze kërkon mbrëmjeve të ngrysura?

Muza ime!
Qëndroj majë shkrepit të heshtur,
heshtjen godas mes të përjetshmes tretur.
Ngado shoh perëndim të plakur,
më shfaqet kudo agimi i ringjallur.

Muza ime!
Vitet dhe thinjat si vetë kreshtat,
zbardhin nën mjegullat e fshehta.
Shpirti i gdhendur nga pena thatime,
dridhet, griset, tutje humbëtirave.

Muza ime!
Mos erdhe si mallkim ndër deje
a si lojë luajtëse marramendshe?
Kundroj sy vashe fshehur brenda teje
dhe lotkthyerin në smerald.

Muza ime!
Si frymë e shenjtë shtyn në harrim,
pse poetë u gdhimë në agim.
Dita shpejton nën harrakatin çap…
Vegimeve të paqta jeta në vlim.

@sheleagron

LA MIA MUSA!

Musa mia!
Quale bellezza nascondi nei crepuscoli?
Quali sogni nacquero oltre le radure?
Quale canto suoni negli abissi profondi?
Quale raggio cerchi sul far della notte?

Musa mia!
Resto su una roccia taciturna,
colpisco il silenzio dissolto nell’eternità.
vedo tramonti appassiti ovunque,
per poi far sorgere l’alba rinata.

Musa mia!
Gli anni e i capelli come le rocce stesse,
sbiancano avvolti dalla nebbia invisibile.
L’anima scolpita dalla penna prosciugata,
è scossa, lacerata, immersa nell’ignoto.

Musa mia!
Sei giunta come maledizione tra le vene
o come un gioco vertiginoso?
Contemplo occhi di fanciulle celate in te
e le lacrime trasformate in smeraldi.

Musa mia!
Come soffio vitale che spinge all’oblio,
poiché nascemmo poeti all’alba.
La giornata si affretta con passo caotico
visioni pacifiche della vita fremente.

Traduzione italiana a cura di Dr. Albana Alia