Mëmëdhè, ta paskan hashashur trupin.
Ta paskan bërë KUJTESËN-Harresë…
Mos u mburr më me Fishtën, Asdrenin, Naimin,
as me Skënderbe e NËNË TEREZË…

…
MËMËDHE,
të gjitha lulet që gjyshja dhe nëna
përjetësisht mbollën në dhèun tënd-
në të gjithë globin prej toke,
më të bukura i gjen…
Madje, gjitonia ime kineze,
(që kuptohemi aq mirë me hereoglife),
dorëzonjën e bahçes sime
në një vazo balteje ka mbjellë…
Çdo mëngjes më fton t’i marr erë…,

se, Farën e natyrës,
Zoti
ia shpërndau gjithë Tokës,
Mëmëdhè.
Ty të la detyrë,
nga VETJA JOTE,
t’na japësh frymë ne…
…
Më fal, një sekondë…
Mjekët, sapo na lajmëruan
ne familiarëve,
se të paska dalë
FRYMA…
dhe duhet të lutemi
si para një IKONE…
…

(Paskam folur kot…)
…
Aq kohë sa do të presim
Krishtin të zbresë në Tokë,
po aq do të duhet
të Ringjallesh Ti, Mëmedhè,
i pa frymë,
nga mëkatet e të gjithëve ne…
……..
Të zgjofshin ATA
që trashëguam NE,
i SHENJTI MËMËDHÈ!

Iliriana Sulkuqi-
E pa fryma …

Brooklyn, NY, ( shkruar një vit më parë, e vlefshme për sot)