Poezi nga Sevëme Fetiqi
Luftëtarë të përjetshëm
Ditët e bardha
Me dritë rrezesh pastrojnë
Të thyera copat e ëndrrave
Të natës
Dashuria dhe urrejtja
Në arenë të drejtësisë
Luftëtarë të ftohtë të përjetshëm
Pa dëgjuar kronikat e shpirtit
Ndërtojnë harrimin
Në shpirt një lum malli
Që rrjedh pa u ndalur
Lënë gjurmë kujtimesh
Ç´të bëj me këtë tufë dhembjesh
Kur stina e re po sjellë
Lule të reja në kopsht
E unë kurrë s ´arrijta
Të hyj në atë lum të lumin
Ende qëndroj vetëm përskaj tij
Gjurmët duke ja ledhatuar
14.05.2012 Mühlheim
HIJA NË METROPOL
Në vijat e hirta të monotonisë
kërkoj drejtimin tim të humbur
nga njëzeteshtatë kate të rrokaqiejve
shikoj metropolin që prek qiellin
aty s‘gjej dot fundin e mashtrimit tim
zbres shkallëve të romantikës huazim
gjer te lumi Majnë
duke hedhur lulet n‘erë
përshëndes e huaj zvarritjen
e ditës së përshpejtuar
që zgjohet e fle harruar
nga njerëzit e ftohtë
me trishtimin e kohës moderne
ku dozë pluhuri
helmon njomjen e pranverës
qëndis veten me njolla blu
dhe me sy të fjetur shikon të sotmen
Hija ime si skllave e përbetuar
besnike përcjell shtatin tim
hyn në tramvaj me orar të saktë
koha që kalon më fut në kompjuterë
me të gjitha të kaluarat e mia
pështyj ajrin që ma zë frymën
në faculetë të mëndafshtë
e hedh në shportë
vuaj për oksigjen të vendlindjes
bijat e mia vërdallë më sillen
gjer në marramendje lozin me retë
drita i rrit me shpejtësi astronomike
në vend të huaj
I buzëqeshin ato diellit të shkrirë
në asfaltin e betonuar
që nuk tregon jetë
gjendem përnjëherë
në një udhëkryq vajesh
flisni shqip … shqip flisni
Të gjithë e kuptojmë fëmijërinë
Ah! Hija ime nuk më braktis
Edhe pse dielli në metropol perëndon
Hija ime besnike e lëvizjeve të miaFrankfurt 1996
Marrë nga libri “IMAZHE TË RINGJALLURA”