Në këmbë mbi lirinë
Secili gjen yllin e vet,
Qiellin pa rezeza.

Liri!
Vetëm ti di ecjen tonë
Dhe emrin e atdheut
Vetëm ti e di.

Në kala
Vetëm ti i falesh
Hijes sate,
Atdheun cep më cep
E mbush me dhe mëmëdheu,
Vetëm ti
Mund të matësh
Atin dhe Mëmën,
Vetëm ti
Gjunjëzohesh më thellë sesa unë
Para gjakut,
Vetëm ti dëshmorit i jep shpirt.

Të jap jetën time, liri!
Që të ringjallesh
Nga hiri yt,
Feniksi im
I ditëve tona.

Ti je e sotmja dhe e ardhmja ime,
Ke hapur tempullin e dashurisë amnore,
Ke bulëzuar në zërat e ëmbël të jetës,
E pasuruar ke shpirtin tim në fluturim.

Ti je përkushtimi i së ardhmes,
Forcë e dashurisë amëtare,
Je duart e mia tek mbahem sa herë lodhem,
Je gjurmë e këmbëve
Tek ec pirgjeve të rrëpirta,
Je Drita e syve të mi,
Tek valëviten buzëqeshjet qiellit
Tek i sfidon furtunat
Tek i përqafon rrezet e diellit.

Ti je masa ime e përsosur e përjetësisë,
Mishërim i cilësive hyjnore,
Je thirrja ime,
Je shëlbimi i kënaqësisë sime,
Tek tingëllon dashuria mahnitëse
Esenciale e shpirtit tim.

Je fryma e shumëfishtë
E realizimit të ëndërrimeve që ishin peng,
E ti hapëron me to
Në paskajshmërinë e gjithësisë,
E bukurisë së të gjitha
Ëndërrimeve të mia të dikurshme
Mbështjellur me dëlirësinë e shpirtit.

Unë dhe ti frymojmë ditëve,
Ti çdo ditë rritesh
E unë çdo ditë përtërihem
Në përqafimin
Dhe dëlirësinë e shpirtit tënd ëngjëllor.