Poezi nga Fatbardha Xhani Myslimaj

 

 

PROÇES RRITJEJE

 

Shpesh kam rënë në mendime

Më ka munduar idea se si u dukem të tjerëve

Dhe vonë, shume vonë kam kuptuar

Se ndryshe nga unë ka qenë perceptimi i tyre

Edhe pse s’ kam mundur më fjalen t’ a shpreh

Trupi im në dhimbje të thelle është tretur

Fytyra ime është bërë një qiell plot rrufe…

 

Shpesh kam rënë në mendime

Kam thënë me vete, as më bëhet vonë

Se çfarë mendojnë të tjerët gabim

Pse jeta ime jam unë, dhe mënyrat e mia

Jam unë dhe ndjesitë që më përshkojnë

Jam unë dhe mendimet që më sundojnë

Jam unë dhe vetja ime e bukur….

 

Shpesh kam rënë në mendime

Kam parë me vëmendje atë që të tjerët thonë

Atë që të tjerët bëjnë me natyrën

Veten kam vënë përballë si pasqyrë

Dhe kam thënë fshehtësisht:

O ti që shikon së brendshmi veten

O ti që më e rëndësishmja në botë je,

Kuptoje më në fund, që secili është

Një botë më vete!!

 

Më në fund

Kisha nisur të rritesha!!

 

 

 

DASHURISË

 

Me flet mes gjethesh era e hollë

Nata rrëzohet  butë mbi çati

Është errët shumë zemra ime

Rrezaton diellin që piva

Nga buzët e nxehta

Të dashurisë.