Kur koha shtrin qetësinë e natës
e zë vargu im e gjumit ia vjedh vetminë
syri që lidh mendimet, ëndrrat
me rrotullon rreth vetes me shikimin zjarr
me cepin e buzës qesha lehtë
heshtur seç flasin ata sy
ai shikim i ëmbël seç mu bë fiksim
dhe unë si ëndrrat me pretendime
kërkoj dashurin si yjet e natës ta mbaj.

Si engjëll mes flladesh pranvere
sot më erdhe pranë
nga buzët e tua të marr nektar
më ndale pranë vetes me syrin e zi
në brendinë e zemrës tënde të bëj një sy gjumë
me ata sytë e tu dritë ,
zbrite dëshirat si meteor
mbi atë qerpikun tënd të zi,
hap sytë e ëmbël më buzëqesh
marr një shkëlqim, një vështrim të ri,
si premtim në shtatë vija të qiellit
shpirtit mi bë dritë me syrin e zi.