Poesie di Luan Maloku
PEGNO DEL RICORDO
Non è cambiato nulla
in questi anni brizzolati,
il desiderio è rimasto pegno del ricordo.
I marciapiedi hanno cambiato colore
e tutto il resto è cambiato con il tempo.
Ehi, vita mia, a volte tanto bella
altre molto brutta
quando la nostalgia dei ricordi brucia.
In seguito a una valigia di anni
lungo il mare azzurro
ci incontrammo ancora a piedi scalzi.
C’era confusione nei nostri cuori.
Io gironzolavo come un folle
per la gioia del mio primo amore.
Quel giorno non volarono più i colombi.
Ci baciammo e ci stringemmo tra le lacrime.
Avevo aspettato a lungo quel giorno
per averti tra le mie braccia.
Di sera le stelle non brillarono
ingelosite del nostro amore
e degli interminabili baci struggenti.
Così imboccammo una nuova strada,
il nostro treno cambiò direzione
Traduzione italiana a cura di Albana Alia
PENGU I KUJTESËS
Ndryshim nuk ka
këtyre viteve të thinjura
dëshira ngeli peng i kujtesës.
Trotuaret ndërruan ngjyrat
gjithçka ndryshoi me kohën.
Jetë o jetë, herë e mirë
herë e keqe shumë,
kur malli i kujtimeve të përvëlon.
Pas një valixhe vjetësh prapë
u takuam këmbëzbathur,
buzë detit kaltërosh.
Rrëmujë kishte në zemrat tona.
Unë sillesha vërdallë si i marrë
prej dashurisë sime të parë.
U përqafuam dhe u puthëm duke qarë.
Atë ditë pëllumbat nuk fluturuan.
Sa gjatë e kam pritur këtë ditë
që të të kem në krahët e mi.
Në mbrëmje yjet nuk ndriçuan
nga xhelozia e dashurisë sonë.
Puthjet e përlotura s`kishin të ndalur.
Kështu, nisëm një tjetër rrugë,
treni ynë ndërroi kahun.