Poezi nga Fatbardha Sulaj

 

 

***

 

…prej drite ish

e bardhë

Nuk ish hyjner

Thjesht ca muzgje dhe agime

të bëra miks

Prej drite ish

Nuk ish hyjnor…

 

 

 

***

 

…të gjitha gjërat lindin dhe vdesin

Sa herë zihesha me ty Ra

tani që vdiq ajo ç’ ka kishim

të dy ndjekim

funeralin e saj,

si dy pinjollë lirie

veshur sipas kortezhit heshtje

Diku në cepa buzësh

buzëqeshja tretet.

Ndërkohë që asnjë varr

s’ ka përmasat e saj

ne çuditshëm ndjekim funeralin

Krah njëri – tjetrit pa u parë

deri sa të thyhen muret

dhe të ketë legjendë ringjallje…

 

 

 

***

 

…ndoshta ishte shqetësimi i fundit,

nuk ndodh më

hapësire e paqartë

Rezonancë e gabuar..

 

 

 

***

 

..në lojë kryqesh humbëm

në ditë pashke

dhe besoja që ne

ishim Pashka e Madhe…

Ti  Krisht

Unë, Maria Magdalene

Oh sy peshkopësh

trembën orën

Ne lojë kryqesh humbëm

Pa ikona

Pa melheme

Vdiqëm, u ngjallëm

Pa thënë askush

“Krishti u ngjall”

Na lanë të vdekur

Legjendash

Dhe ti blasfemon

Ndërton epitafe

Mbush kupa lotësh

Për Marie Magdalenën,

që të shuaj etjen

Ne loje kryqesh humbëm

në ditë Pashke…