Poezi nga Lili Bimi
Drejt teje jam nisur …
Nisem drejtë teje rrugicës rrethuar me plepa
me peshën e mallit, që më shoqëron në çdo hap
shdërruar në buqetë fjalësh gjithë dashuri.
Me prit aty ku takohemi përherë,
aty ku bashkohen rrugët
të ecim bashkë ngadalë e ngadalë
shtërnguar dorë për dore, si dikur fëmijë…
Zë e flas me zë të lehtë,
e zërit tim i bashkohen cicërimat e zogjve
Fjalet e mia janë janë fjalë me ngjyra ylberi
me aromën e luleve të të blertave livadhe.
Këto mbajnë me vete freskinë e Valbonës
mallin për kalanë e bukur të Rozafes,
me gurgullimën e ëmbël të lumit Drin, të Kirit e të Bunës,
malli i rrugicave, ku luaja femijë,
për Nënën e Babanë që nuk janë më.
Malli në to ështe shumë më i madh
ndaj drejt teje, sot jam nisur.
